T

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, bireysel emeklilik sisteminin geliştirilmesi ve güven içinde yürütülmesi amacıyla bireysel emeklilik aracılarına ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.

Kapsam

Madde 2 — Bu Yönetmelik, bireysel emeklilik aracılarında aranacak nitelikleri, faaliyetleri, yapamayacakları işleri, sınava, sicile, lisans belgesine ve tanıtım kartına ilişkin işlemler ile bireysel emeklilik aracılarına ilişkin diğer usul ve esasları kapsar.

Dayanak

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 4632 sayılı Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanununun 11 ve 26 ncı maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

Madde 4 — Bu Yönetmelikte geçen;

a) Kanun: 4632 sayılı Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanununu,

b) Müsteşarlık: Hazine Müsteşarlığını,

c) Şirket: Emeklilik Şirketini,

d) Emeklilik Gözetim Merkezi: Emeklilik Gözetim Merkezi Anonim Şirketini,

e) Bireysel emeklilik aracıları: Şirketler tarafından katılımcılara sunulan emeklilik ürünlerinin tanıtımı, pazarlanması ve satışına ilişkin aracılık hizmetlerini bir sözleşmeye dayanarak, daimi bir surette şirketlerin emeklilik sözleşmelerine aracılık eden veya bunları şirket adına yapan gerçek kişileri,

f) Bireysel emeklilik aracılığı: Şirketler tarafından katılımcılara sunulan emeklilik ürünlerinin tanıtımı, pazarlanması, satışı ve bireysel emeklilik sistemine ilişkin diğer aracılık hizmetlerini,

g) Sınav: Bireysel emeklilik aracıları sınavını,

h) Sicil: Bireysel emeklilik aracıları sicilini,

ifade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

Bireysel Emeklilik Aracılarında Aranan Nitelikler ve Sınava İlişkin Esaslar

Bireysel Emeklilik Aracılarında Aranan Nitelikler

Madde 5 — Bireysel emeklilik aracılarında aşağıdaki nitelikler aranır:

a) Dört yıllık fakülte, dört yıllık yüksek okul, iki yıllık sigortacılık veya bankacılık meslek yüksek okulu mezunu olmak,

b) Sınavda başarı göstermiş olmak,

c) Müflis veya konkordato ilân etmiş olmamak, bireysel emeklilik veya sigortacılık mevzuatına aykırı hareketlerinden dolayı hapis veya birden fazla ağır para cezası ile cezalandırılmış olmamak, taksirli suçlar hariç olmak üzere affa uğramış olsalar dahi ağır hapis veya beş yıldan fazla hapis yahut basit veya nitelikli zimmet, cürüm işlemek için teşekkül oluşturmak, irtikap, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, inancı kötüye kullanma, dolanlı iflas gibi yüz kızartıcı suçlar ile istimal ve istihlak kaçakçılığı dışında kalan kaçakçılık suçları, resmi ihale ve alım satımlara fesat karıştırma, kara para aklama veya devlet sırlarını açığa vurma, vergi kaçakçılığı veya vergi kaçakçılığına teşebbüs suçlarından dolayı kesinleşmiş mahkumiyet kararı bulunmamak, karşılıksız çek keşide etmiş olmamak,

d) Meslek şeref ve haysiyetine aykırı davranışlarda bulunmamak,

e) Adına bireysel emeklilik aracılığı yapacakları şirket veya şirketlerin emeklilik ürünlerine ilişkin gerekli eğitimleri tamamlamış olmak.

Şirket bünyesinde veya şirket adına bireysel emeklilik aracılığını çağrı merkezi, müşteri ilişkileri ve benzer isimler altında yapanlar da bireysel emeklilik aracılarında aranan niteliklere haiz olmalıdır.

Sınav

Madde 6 — Bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (e) bentleri haricinde bireysel emeklilik aracılarında aranan nitelikleri taşıyanlar, mesleki bilgi ve becerilerini ölçmek amacıyla Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından düzenlenen sınava girerler.

Sınav çoktan seçmeli olup elektronik ortamda gerçekleştirilecektir.

Yılda en az iki kez olmak kaydıyla sınava başvuranların yeterli sayıya ulaşması halinde Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından sınav açılabilir.

Sınava ilişkin uygulama esasları Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından Müsteşarlığın uygun görüşü alınarak belirlenir.

Sınavla İlgili Muafiyet

Madde 7 — Aşağıda belirtilen kişiler görevde bulundukları sürece sınavdan muaftırlar:

a) Şirketlerin yönetim kurulu üyeleri, genel müdür, genel müdür yardımcıları, bölge müdürleri ile şirket merkezinde pazarlama veya satıştan sorumlu müdür veya başka unvanlarla istihdam edilseler dahi yetki ve görevleri itibariyle müdüre denk veya daha üst konumlarda imza yetkisini haiz diğer yöneticiler,

b) Emeklilik, hayat veya ferdi kaza ürünlerinin tanıtım, pazarlama ve satışında faaliyet göstermek üzere kurulan ve sermayesinin en az yüzde ellibirinin bir şirkete ait olduğu pazarlama ve satış şirketlerinin yönetim kurulu üyeleri, genel müdürü ve genel müdür yardımcıları.

Bulundukları görev itibarıyla sınavdan muaf tutulan kişilerin sınavdan muafiyet tanınmasına neden olan görevden ayrılmaları ve bireysel emeklilik aracılığı yapmak istemeleri halinde sınava girmeleri zorunludur.

Her takvim yılının başında sınavdan muafiyet tanınan kişilerin ad, soyad, T.C. kimlik numarası ve Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından gerekli görülen diğer bilgilerin yer aldığı liste, şirket ve bu maddenin birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen niteliği haiz olan pazarlama ve satış şirketi tarafından Emeklilik Gözetim Merkezine gönderilir. Gönderilen listede yıl içerisinde olan değişiklikler değişiklik tarihinden itibaren beş iş günü içinde Emeklilik Gözetim Merkezine bildirilir.

Sınava İlişkin Başvurular

Madde 8 — Sınav başvuru süresi, sınavın şekli, sınav konu başlıkları, sınav ücreti, soru sayısı, soruların puan ve ağırlıkları gibi sınava ilişkin hususlar Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından kırk beş gün önce Türkiye çapında basımı ve dağıtımı yapılan günlük iki gazetede ilan edilir.

Sınava ilişkin başvurular Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından belirlenen süreler içinde varsa çalıştıkları veya adına bireysel emeklilik aracılığını yaptıkları şirketler aracılığıyla veya bireysel olarak aşağıdaki belgeler ile birlikte Emeklilik Gözetim Merkezine yapılır:

a) Eksiksiz olarak doldurulmuş fotoğraflı Başvuru Formu,

b) Nüfus cüzdanının noter onaylı bir örneği,

c) Eğitim durumunu gösteren belgenin noter onaylı bir örneği,

d) İki adet fotoğraf,

e) Sınav ücretinin yatırıldığına ilişkin, adayın T.C. kimlik numarası ile ad ve soyadının belirtildiği banka dekontu.

Başvuru esnasında kişilerin, Kanunda ve bu Yönetmelikte belirtilen nitelikleri taşımaları zorunludur. Sınava tekrar girmek üzere başvuran adayların birinci fıkranın (b) ve (c) bentlerinde belirtilen belgelerinde değişiklik olması halinde bu belgelerin yeniden temin edilmeleri gerekmektedir.

Adayların nüfus cüzdanında T.C. kimlik numarasının bulunmaması halinde T.C. kimlik numarasının yer aldığı nüfus kayıt belgesinin de başvuru belgelerine eklenmesi gerekir.

Sınava başvuru yapan yabancı uyruklu adaylar; birinci fıkranın (b) bendinde istenen belge yerine pasaportun noter onaylı bir örneğini, yabancı uyruklu veya diplomasını Türkiye dışında bir öğrenim kurumundan almış olanlar; (c) bendinde istenen belgeye ilişkin yüksek-öğrenim kurumu tarafından verilecek denklik belgesinin noter onaylı bir örneğini vermelidir.

Adaylar başvuru süresi içerisinde başvuru formunu ve belgelerini iadeli taahhütlü posta, şahsen veya adına bireysel emeklilik aracılığını yaptıkları şirketler aracılığıyla Emeklilik Gözetim Merkezine ulaştırırlar. Postadaki gecikmeler dikkate alınmaz.

Sınav Ücreti

Madde 9 — Sınav ücreti, sınavın yapılması ile ilgili giderlerin karşılanması amacıyla sınav başvurusuna ait ilanın yapıldığı tarihte geçerli olan asgari ücretin yarısını geçmemek kaydıyla Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından Müsteşarlığın uygun görüşü alınarak belirlenir.

Sınav ücreti, Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından belirlenen hesaba yatırılır.

Başvuruların İncelenmesi ve Sınav Giriş Belgesi

Madde 10 — Başvurular, aşağıdaki hususlardan herhangi birinin varlığı halinde reddedilir:

a) Adayların bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (e) bentleri haricinde bireysel emeklilik aracılarında aranan nitelikleri taşımaması,

b) Başvuru belgelerinin eksik olması.

Başvurunun reddedilmesi halinde bu durum gerekçesi ile birlikte sınava ilişkin başvuru belgelerinin değerlendirilmesini müteakip on iş günü içinde ilgiliye yazılı olarak bildirilir. Sınav ücreti talep edilmesi halinde talep tarihinden itibaren on iş günü içinde bireysel olarak başvuran adaya veya adına bireysel emeklilik aracılığı yaptıkları şirketler aracılığıyla başvuran adaylara iade edilir veya belgeler tamamlanıp başvuru işleme alınana kadar bekletilir.

Sınava girecek kişilerin başvuruları incelendikten sonra sınava girmesi uygun bulunanlar için sınav yeri ve tarihi sınavın yapılacağı tarihten en az on beş gün önce Emeklilik Gözetim Merkezinin İnternet adresinde duyurulur ve adaylara sınav giriş belgesi gönderilir. Emeklilik Gözetim Merkezi bireysel başvuran adayların sınav giriş belgelerini posta adreslerine, şirketler aracılığıyla başvuran adayların sınav giriş belgelerini ise adaya ulaştırılmak üzere ilgili şirkete gönderir. Sınav tarihinden bir hafta öncesine kadar İnternet adresinde yapılan duyuruda adı bulunan ancak sınav giriş belgesi ulaşmayan adaylar Emeklilik Gözetim Merkezine sınav giriş belgesi almak üzere başvururlar.

Sınav Konuları ve Sınava İlişkin Değerlendirme

Madde 11 — Sınav konuları aşağıdaki başlıklardan oluşur:

a) Temel İşletme ve İktisat,

b) Bireysel Emeklilik ve Sosyal Güvenlik Sistemi,

c) İlgili Vergi Mevzuatı,

d) Finans ve Yatırım Araçları,

e) Genel Sigortacılık Bilgisi,

f) Temel İnsan İlişkileri Bilgisi ve Pazarlama.

Sınavda başarılı sayılmak için alınan notun yüz üzerinden en az yetmiş olması gerekir. Sınavda başarısız olanlar yeniden sınava girebilir.

Sınav Sonuçlarının Gönderilmesi

Madde 12 — Sınav sonuçları, Emeklilik Gözetim Merkezinin İnternet adresinde duyurulur. İki nüsha olan sınav sonuç belgesinin bir nüshası bireysel başvuran adaylara iadeli taahhütlü postayla veya adına bireysel emeklilik aracılığını yaptıkları şirketler aracılığıyla başvuran adaylara iletilmek üzere ilgili şirketlere gönderilir, bir nüshası da Emeklilik Gözetim Merkezinde beş yıl süreyle elektronik ortamda saklanır. Adına bireysel emeklilik aracılığını yaptıkları şirketlere sınav sonuç belgelerinin gönderilme tarihi adaylara bildirimin yapıldığı tarih olarak kabul edilir.

Sınavın Geçersiz Sayılması ve İptali

Madde 13 — Sınava katılanlardan gerçek dışı beyanda bulunduğu, sınava girme koşullarını taşımadığı sonradan anlaşılanlar ile sınavda usul ve adaba aykırı hareket ettiği tespit olunanların sınavları geçersiz sayılır ve bunlar üç yıl süreyle açılacak hiçbir sınava giremezler.

Emeklilik Gözetim Merkezi, sınav sorularının önceden bilindiğinin veya toplu kopya girişiminde bulunulduğunun tespiti halinde, katılanların tümünün veya bir kısmının sınavını geçersiz sayar.

Sınavın gerçekleştirilmesine engel teşkil eden olay veya koşulların varlığı halinde Emeklilik Gözetim Merkezi sınavı iptal edebilir. Sınavın iptal edilmesi halinde sınav ücreti daha sonra açılacak sınavın ücretine mahsup edilir. Adayın iptal edilen sınavdan sonra katılacağı ilk sınavdan en geç on beş gün önce Emeklilik Gözetim Merkezine talebini iletmesi halinde iptal edilen sınavın ücreti talep tarihinden itibaren on iş günü içinde bireysel olarak başvuran adaya veya adına bireysel emeklilik aracılığını yaptıkları şirketler aracılığıyla başvuran adaylara iade edilir.

Emeklilik Gözetim Merkezi bireysel emeklilik aracılarına ilişkin sınavın geçersiz sayılması veya sınavın iptali halinde gerekçeleriyle birlikte Müsteşarlığa bildirimde bulunur.

Sınav Sonucuna İtiraz ve İtiraz Komisyonu

Madde 14 — Sınav sonuçlarına itiraz, sonuçların ilgiliye bildirimin yapıldığı tarihten itibaren on iş günü içinde gerekçeli bir dilekçe ile Emeklilik Gözetim Merkezine yapılır. İtirazlar, itiraz dilekçesi ve sınav ücretinin azami yüzde onu tutarındaki itiraz ücretinin yatırıldığına dair banka dekontunun Emeklilik Gözetim Merkezine ulaşmasını takip eden otuz gün içinde incelenip karara bağlanır ve sonuç itiraz edene gerekçeli ve yazılı olarak bildirilir.

İtiraz dilekçesinde itiraza neden olan husus ve itiraz eden kişinin açık adresi yazılır. Üzerinde isim, adres, tarih, imza ve T.C. kimlik numarası taşımayan dilekçeler değerlendirmeye alınmaz.

İtiraz Komisyonu; Müsteşarlığı, Emeklilik Gözetim Merkezini ve Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından belirlenecek üniversiteyi temsilen biri asil diğeri yedek olmak üzere üçü asil üçü yedek toplam altı kişinin seçimi ile Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından oluşturulur.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Lisans Belgesi ve Tamamlayıcı Eğitim Programına İlişkin Esaslar

Lisans Belgesi

Madde 15 — Lisans belgesi, mesleki bilginin yeterliliğini göstermek üzere düzenlenir ve Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından Müsteşarlığın uygun görüşü alınarak asgari içeriği belirlenir. Sınavda başarılı bulunan kişiler için düzenlenen lisans belgesi, sınav sonuç belgesi ile birlikte Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından bireysel başvurularda kişilere, adına bireysel emeklilik aracılığını yaptıkları şirketler aracılığıyla başvuran kişilere iletilmek üzere şirkete verilir.

Lisans belgesinin kaybedilmesi halinde kişilerin durumu derhal Emeklilik Gözetim Merkezine bildirmeleri gerekmektedir. Bu kişilerin talebi halinde yeni lisans belgesi düzenlenir.

Lisans belgesi kullanılarak bireysel emeklilik aracılığı yapılamaz.

Tamamlayıcı Eğitim Programı

Madde 16 — Sınavda başarılı bulunarak lisans belgesi alan kişilerin mesleki yeterlilik, bilgi ve becerilerinin devamlılığını sağlamak amacıyla tamamlayıcı eğitim programı düzenlenir. Emeklilik Gözetim Merkezi, Müsteşarlığın uygun görüşünü alarak tamamlayıcı eğitim programının kapsamını, süresini, düzenlenme sıklığını ve benzeri hususlara ilişkin usul ve esasları belirler.

Lisans belgesi alanların tamamlayıcı eğitim programına yılda en az bir kez katılımı zorunludur. Müsteşarlık gerekli görülmesi halinde bir yıllık süreyi iki yıla çıkartabilir.

Tamamlayıcı eğitim programına katılım Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından kişi bazında takip edilir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Tanıtım Kartı ve Sicile İlişkin Esaslar

Tanıtım Kartı, İçeriği ve Kullanımı

Madde 17 — Tanıtım kartı; şirket adına bireysel emeklilik aracılığını yapma yetkisini gösteren bir belgedir. Bireysel emeklilik aracılarına Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından Müsteşarlığın uygun görüşü alınarak asgari standardı belirlenen tanıtım kartı verilir. Başvurular şirketler tarafından aşağıdaki belgeler ile birlikte Emeklilik Gözetim Merkezine yapılır;

a) Son altı ay içinde alınmış adli sicil belgesi,

b) Adına bireysel emeklilik aracılığını yaptığı şirket veya şirketlerin emeklilik ürünlerine ilişkin eğitimlerin tamamlandığına dair belge,

c) Lisans belgesinin bir örneği,

d) Tanıtım kartı ücretinin ödendiğine dair banka dekontu.

Gerekli görülmesi halinde, Emeklilik Gözetim Merkezi başvuru sahibinden sınav başvurusu sırasında istenilen bilgi ve belgeleri yenilemelerini isteyebilir.

Tanıtım kartı ücreti sınav ücretinin yüzde onu kadardır. Tanıtım kartının yenilenmesi için tespit edilen tanıtım kartı ücreti ödenir.

Sınavda başarılı bulunan yabancı uyruklu adaylardan birinci fıkrada istenen belgelerin yanısıra çalışma izni belgesi de istenir.

Bu Yönetmeliğin 7 nci maddesi uyarınca sınav ile ilgili muafiyet tanınan kişilere tanıtım kartı verilmez.

Emeklilik Gözetim Merkezi, tanıtım kartının basım ve dağıtımını yapar, gerekli görülmesi halinde yeniler, iptal eder veya geçici süreli muhafaza eder.

Sicile Kayıt

Madde 18 — Bu Yönetmeliğin 7 nci maddesi uyarınca sınavla ilgili muafiyet tanınan kişiler ile tanıtım kartı verilmesi uygun görülen bireysel emeklilik aracıları için Emeklilik Gözetim Merkezi nezdinde sicil kaydı tutulur.

Bireysel emeklilik aracılarına Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından sicile kayıt sırasında 12 haneli sicil numarası verilir.

Emeklilik Gözetim Merkezi, sicil kaydını elektronik ortamda tutar, günceller ve bireysel emeklilik aracılığının elektronik ortamda izlenmesine ilişkin altyapıyı oluşturur ve işletir.

Tanıtım Kartı ve Sicil Numarasının Kullanımı

Madde 19 — Bireysel emeklilik aracısının bireysel emeklilik aracılığı yaparken tanıtım kartını ibraz etmesi ve katılımcılarla şirket adına veya hesabına yaptığı her türlü işlemde ve Müsteşarlık tarafından gerekli görülen her türlü bilgi ve belgede tanıtım kartını ve sicil numarasını kullanması zorunludur. Tanıtım kartı olmaksızın bireysel emeklilik aracılığı yapılamaz.

Sicil kaydına alınmış aracıların şirket adına aracılık yapması için yapılmış olan aracılık hizmeti verilmesine ilişkin akitin feshedilmesi veya her türlü sona ermesi hallerinde, durumun şirket tarafından on iş günü içinde Emeklilik Gözetim Merkezine iletilmesi şarttır.

Sicile İlişkin Açıklama

Madde 20 — Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından tutulan sicil kaydına ilişkin veri tabanında yer alan bilgilerden sadece bireysel emeklilik aracıları hakkında uyarı, bireysel emeklilik aracılığının durdurulması ve sicil kaydının silinmesi işlemlerine ilişkin bilgiler şirket adına aracılık hizmeti verilmesi için istihdam edecekleri kişilere ilişkin olarak talep eden şirketlere verilebilir.

Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından Müsteşarlığın uygun görüşü alınarak tanıtım kartı ve lisans belgesi ile ilgili ad, soyad, T.C. kimlik numarası ve sicil numarası bilgileri yayınlanabilir.

Uyarı, Bireysel Emeklilik Aracılığının Durdurulması, Lisans Belgesinin İptali ve Sicil Kaydının Silinmesi

Madde 21 — Re’sen veya şikayet ya da ihbar üzerine yapılan inceleme ve soruşturma sonucunda aşağıda yer alan hususların tespiti halinde bireysel emeklilik aracıları hakkında Müsteşarlık tarafından aşağıdaki işlemler uygulanır:

a) Katılımcının hak ve menfaatlerini olumsuz yönde etkileyecek faaliyetlerde bulunduğunun, katılımcının talimatlarına aykırı hareket ettiğinin veya bireysel emeklilik aracılığını fiilen yapmadığı halde tanıtım kartının kullanılmasına izin verdiğinin, bu Yönetmeliğin 16 ncı maddesinde öngörülen tamamlayıcı eğitim programına katılmadığının veya bu Yönetmeliğin 19 uncu maddesinde öngörülen tanıtım kartı kullanılmadan işlem yapıldığının bu fiillerden birini veya bir kaçını işlediklerinin tespiti halinde bireysel emeklilik aracısı bir defaya mahsus olmak üzere uyarılır.

b) Katılımcının hak ve menfaatlerini olumsuz yönde etkileyecek faaliyetlerde bulunduğunun, katılımcının talimatlarına aykırı hareket ettiğinin veya bireysel emeklilik aracılığını fiilen yapmadığı halde tanıtım kartının kullanılmasına izin verdiğinin ikinci kez tespiti halinde bu kişilerin bireysel emeklilik aracılığı üç ay süre ile durdurulur. Bu kişiler bu süre içinde bireysel emeklilik aracılığı yapamazlar. Bu kişilerin tanıtım kartı Emeklilik Gözetim Merkezine derhal iade edilir. Keyfiyet varsa çalıştıkları kurumlar veya adına aracılık yaptıkları şirketler ile bireysel emeklilik aracısına yazılı olarak bildirilir.

c) Bu Yönetmeliğin 15 inci maddesinin son fıkrasına veya bu Yönetmeliğin 16 ncı maddesi hükmünce uyarı alınan fiilin tekrarı veya bu Yönetmeliğin 23 üncü maddesine aykırı işlem yapan kişiler veya lisans belgesi aldığı halde iki kez üst üste tamamlayıcı eğitim programına katılmadığı tespit olunan kişilerin lisans belgesi iptal edilir.

d) Bu maddenin (b) bendine göre lisans belgesi ve tanıtım kartının iade edilmesine sebep teşkil eden fiil veya fiilleri, bireysel emeklilik aracılığına yeniden başlanan tarihi takip eden dönemde yeniden işledikleri tespit edilenler, bireysel emeklilik aracılığını fiilen yapmadığı halde tanıtım kartının kullanılmasına izin verdiğinin ikinci kez tespit edilenler ile sicile kayıt için bu Yönetmeliğin aradığı şartları haiz olmadığının yahut sonradan kaybettiği anlaşılan bireysel emeklilik aracılarının lisans belgesi ve tanıtım kartı derhal iptal edilir ve sicilden kaydı silinir. Keyfiyet varsa çalıştıkları kurumlar veya adına aracılık yaptıkları şirketler ile bireysel emeklilik aracısına yazılı olarak bildirilir. Bu kişilerin bildirimin yapılmasını müteakip beş iş günü içinde lisans belgesini ve tanıtım kartını Emeklilik Gözetim Merkezine iade etmeleri zorunludur.

Kendi isteği ile meslekten ayrılan bireysel emeklilik aracılarının yazılı talepleriyle birlikte lisans belgesini ve tanıtım kartını Emeklilik Gözetim Merkezine iade etmeleri zorunludur. Bu kişilerin tanıtım kartı iptal edilir ve sicilden kaydı silinir.

Bu maddenin birinci fıkrasının (b) ve (d) bentlerine göre hakkında işlem yapılan bireysel emeklilik aracısı bu süre içinde tanıtım kartını kullanarak bireysel emeklilik aracılığı yapamaz. Bu durum iyiniyetli üçüncü şahıs olan katılımcılara karşı ileri sürülemez.

Lisans belgesi iptal edilen kişilerin bireysel emeklilik aracılığı yapmak istemeleri halinde yeniden sınava girmeleri zorunludur.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Çalışma Esasları ve Diğer Yükümlülükler

Bireysel Emeklilik Aracısının Çalışma Esasları

Madde 22 — Bireysel emeklilik aracısı, mevzuata, katılımcıların talimatlarına, mesleğin icaplarına ve iyi niyet kuralına uygun hareket etmek ve katılımcıların hak ve menfaatlerini korumak zorundadır.

Bireysel emeklilik aracısı, adına bireysel emeklilik aracılığı yaptığı şirketlerden izin almak suretiyle yapacağı her türlü tanıtım faaliyetinde ilgili mevzuat ile belirlenen esaslara tâbidir.

Bireysel emeklilik aracısı, kanuna göre denetleme yapmaya yetkili olan merci ve kişilere, görevleri ile ilgili istenecek her türlü bilgiyi vermek ve bütün hesap, kayıt, defter ve belgelerini ibraz etmekle yükümlüdür.

Bireysel Emeklilik Aracısının Yapamayacağı İşler

Madde 23 — Bireysel emeklilik aracısı hiçbir surette giriş aidatı, katkı payı veya benzeri adlar altında tahsilat yapamaz.

Tutulacak Defter ve Kayıtlar

Madde 24 — Müsteşarlık, bireysel emeklilik aracısından gerekli gördüğü işlemleri özel defterlere kaydetmelerini isteyebilir ve bu defterlerin düzenlenmesiyle ilgili esas ve usulleri tespit edebilir.

ALTINCI BÖLÜM

Çeşitli ve Son Hükümler

Yürürlükten Kaldırılan Hükümler

Madde 25 — 28/02/2002 tarihli ve 24681 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Bireysel Emeklilik Aracıları Hakkında Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıştır.

Geçici Madde 1— Müsteşarlıkça belirlenmiş ve şirketler tarafından verilen eğitim programına katılmış olmaları kaydıyla aşağıda belirtilen kurumların bünyelerinde bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce en az iki yıl süreyle çalışmış olan lise mezunu pazarlama ve satış elemanlarına ve bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi dışındaki bireysel emeklilik aracısında aranan nitelikleri haiz olanlara geçici sicil numarası verilir:

a) Şirketler,

b) Sigorta şirketleri,

c) Bireysel emeklilik, hayat veya ferdi kaza ürünlerinin tanıtım, pazarlama ve satışında faaliyet göstermek üzere kurulan ve sermayesinin en az yüzde elli birinin bir şirkete ait olduğu pazarlama ve satış şirketleri,

d) Sigorta acenteleri, banka, aracı kurum, yatırım danışmanlığı şirketi veya portföy yönetim şirketinde veya Müsteşarlıkça uygun görülen diğer mali kuruluşlar,

e) Sigorta brokerleri.

Geçici sicil numarası almış kişiler bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl süreyle geçici sicil numaraları ile bireysel emeklilik aracılığı yapabilirler. Müsteşarlık gerekli gördüğü takdirde bu süreyi azami bir yıl uzatabilir. Bu kişiler hakkında da bireysel emeklilik aracılarının tabi olduğu hükümler uygulanır.

Geçici sicil numarası almış kişilerin bir yıl içerisinde sınava girmeleri zorunludur. Bu süre içerisinde sınava girmeyen geçici sicil numarası almış kişiler bu sürenin sonunda bireysel emeklilik aracılığı yapamazlar ve geçici sicil kaydı silinir.

Bu kişiler beş iş günü içinde tanıtım kartını Emeklilik Gözetim Merkezine iade eder.

Geçici Madde 2 — Geçici 1 inci madde kapsamında bulunan kişiler lise mezunu olmaları şartıyla bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren en geç bir yıl içinde açılacak sınavlara girmeleri halinde bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendindeki şart aranmaz. Bu kişiler sınava giriş için aranan belgelere ek olarak çalışma süresini gösterir çalıştığı kurum veya kurumlardan veya bağlı bulunduğu sosyal güvenlik kurumundan alınan belgeyi verirler. Bu kişilerinde bir yıl içerisinde sınava girmeleri zorunludur ve sınava girmiş ancak başarılı olmamış kişiler için sınava girme süresini Müsteşarlık gerekli gördüğü takdirde azami bir yıl uzatabilir.

Geçici Madde 3 — Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde açılacak sınavlara ilişkin bu Yönetmeliğin 8 inci maddesinde belirtilen duyurular yalnızca ilk sınav için yapılır. İlk sınavdan sonra yapılacak sınavların aday listesi, yeri ve tarihi Emeklilik Gözetim Merkezinin İnternet adresinde duyurulur.

Sınava ilişkin hususlarda meydana gelebilecek değişiklikler gerekli görüldüğünde Müsteşarlığın uygun görüşü alınarak Emeklilik Gözetim Merkezi tarafından bu Yönetmeliğin 8 inci maddesi çerçevesinde gazetede ilan ettirilebilir.

Yürürlük

Madde 26 — Bu Yönetmeliğin 17, 18, 19 ve 20 nci maddeleri bu Yönetmeliğin yürürlük tarihinden bir yıl sonra, diğer maddeleri ise 28/2/2004 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

Madde 27 — Bu Yönetmelik hükümlerini Hazine Müsteşarlığının bağlı olduğu Bakan yürütür.

—— • ——

Sağlık Bakanlığından:

Özel Hastaneler Yönetmeliğinin Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik

MADDE 1 — 27/3/2002 tarihli ve 24708 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Özel Hastaneler Yönetmeliği’nin değişik 10 uncu maddesinin dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Özel hastaneler hastaların sağlık durumlarını olumsuz yönde etkilemeyecek ve sağlık hizmetlerinin mahiyeti ile bağdaşmayacak işyerlerinin bulunmadığı müstakil giriş ve/veya girişleri olan binalarda kurulur. Binanın hastane olarak kullanılan kısmında hiçbir surette başka amaca yönelik işyeri bulunamaz ve hastane içerisindeki bir bölüm, başka bir amaçla faaliyet göstermek üzere üçüncü kişilere kiralanamaz veya herhangi bir şekilde devredilemez."

MADDE 2 — Aynı Yönetmeliğin değişik 15 inci maddesinin üçüncü fıkrasından sonra gelmek üzere aşağıdaki fıkra eklenmiştir.

"Bakanlık tarafından ruhsatlandırılmış Özel hastanelerin branş ilaveleri işlemleri Valilik tarafından yapılarak ruhsata işlenmek üzere Bakanlığa bildirilir."

MADDE 3 — Aynı Yönetmeliğin değişik 40 ıncı maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 40 — Özel hastaneler; acil durumlarda veya gerektiğinde hasta naklinde kullanılmak üzere, tam donanımlı ambulans bulundurmak veya bu amaçla söz konusu hizmeti sunan 8/7/2001 tarihli ve 24456 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Ambulanslar ile Özel Ambulans Servisleri ve Ambulans Hizmetleri Yönetmeliği hükümlerine göre ruhsatı bulunan bir özel ambulans şirketi ile hizmet sözleşmesi yapmış olmak zorundadırlar."

MADDE 4 — Aynı Yönetmeliğin 63 üncü maddesinin (c) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"c) Ruhsatında belirtilen klinik veya merkezlerden başka klinik veya merkez açıldığı takdirde, ilave edilen klinik veya merkezlerin işlemleri tamamlanıncaya kadar;"

MADDE 5 — Aynı Yönetmeliğin 66 ncı maddesinin (d) ve (ı) bendleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"d) Özel hastaneler, ruhsatlarında belirtilen hasta kabul ve tedavi ettiği uzmanlık dalları ile ilgili hizmet ve yapısal fonksiyonlarında Valilikten izin almaksızın değişiklik yapamazlar."

"ı) Özel hastaneler, ruhsatlarında belirtilen yatak sayılarında, Bakanlıktan izin almaksızın değişiklik yapamazlar ve ruhsatlarında yazılı yatak sayısından fazla hasta yatıramazlar."

Yürürlük

MADDE 6 — Bu Yönetmelik, yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 7 — Bu Yönetmelik hükümlerini Sağlık Bakanı yürütür.

—— • ——

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Kütüphane-Dokümantasyon Merkezi ve Yayın Yönetmeliğinin 7 nci Maddesinin Değiştirilmesine Dair Yönetmelik

MADDE 1 — 13.11.1986 tarihli ve 19280 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Kütüphane-Dokümantasyon Merkezi ve Yayın Yönetmeliğinin 7 nci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.

"Madde 7 — Komisyon, Kurul Başkanının Başkanlığında;

1) Çalışma Genel Müdürlüğünden,

2) Dış İlişkiler ve Yurtdışı İşçi Hizmetleri Genel Müdürlüğünden,

3) İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğünden,

Daire Başkanı veya daha üst düzeyde katılacak birer görevli ile,

4) İdari ve Mali İşler Daire Başkanı,

5) Basın ve Halkla İlişkiler Müşaviri,

olmak üzere, 6 kişiden teşekkül eder.

Komisyonun sekreterya görevleri Kurul Başkanlığınca yürütülür.

Kütüphane sorumlusu Komisyona raportörlük eder."

Yürürlük

MADDE 2 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

MADDE 3 — Bu Yönetmelik hükümlerini Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.

—— • ——

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:

Yıllık Ücretli İzin Yönetmeliği

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Dayanak

Amaç

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, 4857 sayılı İş Kanununun 53 üncü maddesi uyarınca, işverenlerce işçilere verilecek yıllık ücretli izinlerin usul ve esaslarını belirlemektir.

Kapsam

Madde 2 — 4857 sayılı İş Kanununa dayanılarak işverenler tarafından işçilere kullandırılacak yıllık ücretli izinler, aynı Kanunun 1 inci maddesi kapsamına giren işyerlerinde bu Yönetmelikte belirtilen usul ve esaslara göre yürütülür.

Dayanak

Madde 3 — Bu Yönetmelik, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanununun 60 ıncı maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

İKİNCİ BÖLÜM

İzin Hakkının Belirlenmesi ve Kullanımı

Yıllık Ücretli İzine Hak Kazanma

Madde 4 — İş Kanununun 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ile 54 üncü maddesindeki esaslar ve 55 inci maddesindeki durumlar göz önünde tutularak her işçinin yıllık ücretli izne hak kazandığı tarih bu Yönetmeliğin 20 nci maddesinde sözü geçen yıllık ücretli izin kayıt belgesine yazılır.

Yıllık izin süresinin ve izne hak kazanmak için gerekli sürenin hesabında işçinin aynı işverene ait işyerlerinde çalıştığı süreler birleştirilir. Şu kadar ki, bir işverenin bu Kanun kapsamına giren işyerinde çalışmakta olan işçilerin aynı işverenin işyerlerinde bu Kanun kapsamına girmeksizin geçirmiş bulundukları süreler de hesaba katılır.

Aynı bakanlığa bağlı işyerleri ile aynı bakanlığa bağlı tüzel kişilerin işyerlerinde geçen süreler ve kamu iktisadi teşebbüsleri yahut özel kanun veya özel kanunla verilmiş yetkiye dayanılarak kurulan banka ve kuruluşlar veya bunlara bağlı işyerlerinde geçen süreler de, işçinin yıllık ücretli izin hakkının hesaplanmasında birleştirilerek göz önünde bulundurulur.

İzin Kullanma Dönemleri

Madde 5 — İşveren veya işveren vekilleri, bu Yönetmeliğin 15 inci maddesinde belirtilen izin kurulu veya 18 inci maddeye dayanılarak bunun yerine geçenlere danışmak suretiyle işyerinde yürütülen işlerin nitelik ve özelliklerine göre, yıllık ücretli izinlerin, her yılın belli bir döneminde veya dönemlerinde verileceğini tayin edebilir. Bunu işyerinde ilan eder.

Yıllık Ücretli İznin Uygulanması

Madde 6 — Yıllık ücretli izin işveren tarafından bölünemez.

Bu iznin 53 üncü maddede gösterilen süreler içinde işveren tarafından sürekli bir şekilde verilmesi zorunludur.

Ancak, 53 üncü maddede öngörülen izin süreleri, tarafların anlaşması ile bir bölümü on günden aşağı olmamak üzere en çok üçe bölünebilir.

İşveren tarafından yıl içinde verilmiş bulunan diğer ücretli ve ücretsiz izinler veya dinlenme ve hastalık izinleri yıllık izne mahsup edilemez.

Yıllık ücretli izin günlerinin hesabında izin süresine rastlayan ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri izin süresinden sayılmaz.

Yıllık ücretli izinleri işyerinin kurulu bulunduğu yerden başka bir yerde geçirecek olanlara istemde bulunmaları ve bu hususu belgelemeleri koşulu ile gidiş ve dönüşlerinde yolda geçecek süreleri karşılamak üzere işveren toplam dört güne kadar ücretsiz yol izni vermek zorundadır.

İşveren tarafından iş sözleşmesinin feshedilmesi halinde İş Kanununun 17 nci maddesinde belirtilen bildirim süresi ile 27 nci maddesi gereğince işçiye verilmesi zorunlu yeni iş arama izinleri, yıllık ücretli izin süreleri ile iç içe giremez.

İşveren, işyerinde çalışan işçilerin yıllık ücretli izinlerini gösterir izin kayıt belgesi tutmak zorundadır.

İzin İsteğinin Zamanı

Madde 7 — İşçi yukarıdaki maddelere göre hak ettiği yıllık ücretli iznini, kullanmak istediği zamandan en az bir ay önce işverene yazılı olarak bildirir.

İşveren veya işveren vekilleri, bu istekleri Yönetmeliğin 15 inci maddesinde sözü geçen izin kuruluna veya 18 inci maddesinde belirtilen kişilere bildirir.

İzin İsteği ve Verilmesi

Madde 8 — İşçi yıllık izin isteminde, adını soyadını, varsa sicil numarasını, iznini hangi tarihler arasında kullanmak istediğini ve ücretsiz yol izni isteyip istemediğini yazar.

İzin kurulu veya işveren, işçinin istediği izin kullanma tarihi ile bağlı değildir. Ancak, izin sıra ve nöbetleşmesini göstermek üzere söz konusu kurulca düzenlenecek çizelgeler işçinin talebi ve iş durumu dikkate alınarak hazırlanır.

Aynı tarihe rastlayan izin isteklerinde; işyerindeki kıdem ve bir önceki yıl iznini kullandığı tarih dikkate alınarak öncelikler belirlenir.

Yol izni alanlar bu süreyi kullanmadan işe dönerlerse, işveren bunları anılan sürenin bitiminden önce işe başlatmayabilir.

İzin Süresinin Tespiti

Madde 9 — İşçinin izin süresi, iznini hak ettiği tarihteki hizmet süresine ve 4857 sayılı Kanunun 55 inci maddesine göre belirlenir.

İşyerinde işe başladığı günden itibaren deneme süresi de içinde olmak üzere en az bir yıl çalışmış olan işçilere yıllık ücretli izin verilir. Yıllık ücretli izin hakkından vazgeçilemez.

İşçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi, hizmet süresi;

a) Bir yıldan beş yıla kadar (beş yıl dahil) olanlara ondört günden,

b) Beş yıldan fazla onbeş yıldan az olanlara yirmi günden,

c) Onbeş yıl (dahil) ve daha fazla olanlara yirmialtı günden,

az olamaz.

Ancak, onsekiz ve daha küçük yaştaki işçilerle elli ve daha yukarı yaştaki işçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi yirmi günden az olamaz.

Toplu İzin

Madde 10 — İşveren veya işveren vekili Nisan ayı başı ile Ekim ayı sonu arasındaki süre içinde, işçilerin tümünü veya bir kısmını kapsayan toplu izin uygulayabilir.

Bu uygulamaya gidildiğinde, izin kurulu izin çizelgelerini, toplu izne çıkacak işçiler aynı zamanda izne başlayacak ve Kanunun 53 üncü maddesindeki izin sürelerine ve yol izni isteklerine göre her işçinin izin süresinin bitimini gösterecek biçimde düzenler ve ilan eder.

Toplu izin dönemleri, bu dönemlerde henüz yıllık ücretli izin hakkını kazanmayan işçileri de kapsayacak şekilde belirlenebilir. Şu kadar ki, ertesi yıl veya yıllarda bu toplu izin yönteminin uygulanmaması halinde, bu durumda olanların gelecek yıllık ücretli izne hak kazanacakları tarih, genel esaslara göre belirlenir.

Toplu İzin Uygulaması Dışında Tutulacak İşçiler

Madde 11 — Toplu izin uygulanması halinde işveren veya işveren vekili, işyerinin korunması, işyerindeki araç, gereç, donatım veya makinelerin bakımı, hazırlanması, temizlenmesi veya güvenliğinin sağlanması gibi zorunlu durumlar için yeter sayıda işçiyi toplu izin dışında tutabilir.

Bu durumda olanların yıllık izinleri toplu izin döneminden önce veya sonra diledikleri tarihte verilir.

Mevsimlik veya Kampanya İşlerinde Yıllık Ücretli İzin

Madde 12 — İş Kanununun 53 üncü maddesinin üçüncü fıkrasında sözü geçen ve nitelikleri yönünden bir yıldan az süren mevsim veya kampanya işlerinin yürütüldüğü işyerlerinde devamlı olarak çalışan işçilerin yıllık ücretli izinleri hakkında bu Yönetmelik hükümleri uygulanır.

Kısmi Süreli ve Çağrı Üzerine Çalışmalarda Yıllık Ücretli İzin

Madde 13 — Kısmi süreli ya da çağrı üzerine iş sözleşmesi ile çalışanlar yıllık ücretli izin hakkından tam süreli çalışanlar gibi yararlanır ve farklı işleme tabi tutulamaz.

Kısmi süreli ya da çağrı üzerine iş sözleşmesi ile çalışanlar iş sözleşmeleri devam ettiği sürece her yıl için hak ettikleri izinleri, bir sonraki yıl izin süresi içine isabet eden kısmi süreli iş günlerinde çalışmayarak kullanır.

Yukarıdaki esaslara göre izine hak kazanan kısmi süreli ya da çağrı üzerine çalışan işçilerle tam süreli çalışan işçiler arasında yıllık izin süreleri ve izin ücretleri konularında bir ayrım yapılamaz.

Geçici İş İlişkisiyle Çalışan İşçilerin Yıllık Ücretli İzinleri

Madde 14 — Geçici iş ilişkisi ile çalışan işçilerin yıllık ücretli izinleri hakkında, geçici iş sözleşmesinde aksi belirtilmediği takdirde, bu Yönetmelik hükümleri uygulanır.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

İzin Kurullarının Oluşumu, Toplantı Usulü, Görev ve Yetkileri

İzin Kurulunun Oluşumu

Madde 15 — İşçi sayısı yüzden fazla olan işyerlerinde işveren veya işveren vekilini temsilen bir, işçileri temsilen iki kişi olmak üzere toplam üç kişiden oluşan izin kurulu kurulur.

Kurula işveren temsilcisi başkanlık eder. Kurulun başkanı dışında kalan işçi üyeleri ve yedekleri işyerinde varsa, işyeri sendika temsilcileri tarafından seçilir.

Sendika temsilcileri seçilmemiş işyerinde izin kurulunun işçi üyeleri ve yedekleri, o işyerindeki işçilerin yarıdan bir fazlasının katılacağı bir toplantıda açık oyla seçilir. İzin kurulu başkanı ile üye ve yedekleri işyerinde işveren tarafından ilan edilir. Asil üyelerin yokluğunda yedeklerin biri başkanın çağrısı üzerine toplantıya katılır.

Herhangi bir nedenle eksilen üye ve yedekler aynı şekilde tamamlanır. İzin kurulu üyelerinin seçimi iki yılda bir yapılır. Yeni izin kurulu üyeleri seçilinceye kadar eski kurul üyeleri görevine devam eder.

Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden sonra yeni açılacak işyerlerinde seçim, işyerlerinin faaliyete geçtiği tarihi takip eden bir yıl içerisinde yapılır.

İzin Kurulunun Görev ve Yetkileri

Madde 16 — İzin kurulunun görev ve yetkileri şunlardır:

a) İşçiler tarafından verilip işveren veya işveren vekili tarafından izin kuruluna iletilen izin isteklerine göre hazırlayacağı izin çizelgelerini işverenin onayına sunmak,

b) İzin çizelgelerini; işçilerin kıdemlerini, izni belirli bir dönemde kullanmak bakımından içinde bulundukları zorunluluk veya engellerini, işin aksamadan yürütülmesini ve işçi sayısını göz önünde bulundurarak hazırlamak,

c) İşçilerin yıllık izin hakları ile ilgili dilek ve şikayetlerini inceleyerek sonucunu işverene ve ilgili işçiye bildirmek,

d) Her yıl ücretli izinlerin daha yararlı geçirilebilmesi için kamplar ve geziler düzenlemek, bu konuda alınması mümkün olan tedbirleri araştırmak ve işverene tekliflerde bulunmak.

İzin kurulunun çalışmaları için gerekli yer, eleman, araç ve gereçler işveren tarafından sağlanır.

İzin Kurulunun Toplantıları

Madde 17 — İzin kurulu kendisine yüklenen görevleri yerine getirmek üzere yıllık izin çizelgelerinin hazırlanması sırasında ve gerektikçe başkanın çağrısı ile iş saatleri içerisinde toplanır. Toplantılarda alınan kararlar ve yapılan işler izin kurulu karar defterine yazılarak imzalanır.

İzin Kurulu Bulunması Zorunlu Olmayan İşyerleri

Madde 18 — İşçi sayısı yüzden az olan işyerlerinde; izin kurulunun görevleri, işveren veya işveren vekili veya bunların görevlendireceği bir kişi ile işçilerin kendi aralarında seçecekleri bir temsilci tarafından yerine getirilir.

Yıllık İzin Çizelgelerinin Hazırlanması ve İlanı

Madde 19 — İzin kurulunca hazırlanıp ilan edilecek çizelgede işçinin;

a) Adı soyadı,

b) Sicil numarası,

c) İşe giriş tarihi,

d) Yıllık izne hak kazandığı tarih,

e) İşyerindeki çalışma süresi,

f) İzin günleri sayısı,

g) Yol izni günleri sayısı,

h) İznin başlama tarihi,

ı) İznin sona ereceği tarih,

belirtilir.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Yıllık Ücretli İzinlere İlişkin İşverenin Yükümlülükleri

Yıllık İzin Kaydı

Madde 20 — İşveren; çalıştırdığı işçilerin izin durumlarını gösteren, örneği bu Yönetmeliğe ekli yıllık izin kayıt belgesini tutmak zorundadır.

İşveren, her işçinin yıllık izin durumunu aynı esaslara göre düzenleyeceği izin defteri veya kartoteks sistemiyle de takip edebilir.

Ücretin Ödenmesi

Madde 21 — İzin ücretinin belirlenmesinde; fazla çalışma karşılığı alınacak ücretler, primler, sosyal yardımlar ve işyerinin devamlı işçisi olup, normal saatler dışında hazırlama, tamamlama, temizleme işlerinde çalışan işçilerin bu işler için aldıkları ücretler hesaba katılmaz.

İşveren veya işveren vekili, yıllık ücretli iznini kullanan her işçiye izin dönemine ilişkin ücreti ile ödenmesi bu döneme rastlayan diğer ücret ve ücret niteliğindeki haklarını izine başlamadan önce peşin olarak vermek veya avans olarak ödemek zorundadır.

Yüzde usulünün uygulandığı yerlerde izin ücreti yüzdelerden toplanan para dışında işveren tarafından ödenir.

Yıllık ücretli izin süresine rastlayan hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücretleri ayrıca ödenir.

Kısmi süreli ve çağrı üzerine çalışanlara; izin dönemine rastlayan çalışması gereken sürelere ilişkin ücretleri, yıllık izin ücreti olarak ödenir.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Son Hükümler

Madde 22 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 23 — Bu Yönetmelik hükümlerini Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.

EK-I

YILLIK ÜCRETLİ İZİN KAYDI

İşçinin Soyadı:

İşe Giriş Tarihi:

Adı:

Sicil No:

Bir Yıllık Çalışma Süresi İçinde

Çalışılmayan Gün Sayısı

ve Nedenleri

Yılı

Bir Yıl Önceki İzin Hakkını Kazandığı Tarih

Hastalık

Askerlik

Zorunluluk Hali

Devamsızlık

Hizmete Ara Verme

Diğer Nedenler

İzne Hak Kazandığı Tarih

İşyerindeki Kıdemi

İzin Süresi

Yol İzni

İzne Başlangıç Tarihi

İzinden Dönüş Tarihi

İşçinin İmzası

NOT: İlk defa yıllık ücretli izin hakkından faydalandırılanlar için (Bir yıl önceki izin hakkını kazandığı tarih) sütunu boş bırakılacaktır.

—— • ——

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından :

Konut Kapıcıları Yönetmeliği

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Tanımlar

Amaç ve Kapsam

Madde 1 — Bu Yönetmeliğin amacı, kapıcıların hizmetlerinin kapsam ve niteliği ile çalışma süresi, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil günleri, yıllık ücretli izin hakları ve kapıcı konutlarına ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.

Dayanak

Madde 2 — Bu Yönetmelik, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanununun 110 uncu maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

Madde 3 — Bu Yönetmelikte geçen;

Konut Kapıcısı : Anataşınmazın bakımı, korunması, küçük çaptaki onarımı, ortak yerlerin ve döşemelerin bakımı, temizliği, bağımsız bölümlerde oturanların çarşı işlerinin görülmesi, güvenliklerinin sağlanması, kaloriferin yakılması ve bahçenin düzenlenmesi ve bakımı ve benzeri hizmetleri gören kişiyi,

İşveren: Konutun maliki veya ortaklarını,

Yönetici: İşveren vekili olarak hareket eden kişiyi,

İşyeri: Kapıcının çalıştığı konut ile bağımsız bölüm, ortak yerler, eklenti ve tesislerin tümünü,

ifade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

Yetki, Görev ve Sorumluluklar

Yöneticinin Yetki, Görev ve Sorumlulukları

Madde 4 — Konut yöneticisi, İş Kanunu ve bu Yönetmelik hükümlerinin uygulanmasında ve yargı uyuşmazlıklarında işverenin temsilcisidir.

Yöneticinin görev, yetki ve sorumlulukları şunlardır:

a) İşverence kendisine yazılı yetki verilmesi koşulu ile iş ve toplu iş sözleşmesi yapmak, değiştirmek ve fesh etmek,

b) Merkezi ısıtmalı kaloriferli konutlarda kapıcı için ateşçi belgesinin varlığını araştırmak, belgesi olanı işe almak,

c) Kapıcının işe girişinde, sağlık raporunu istemek, uygun olanı işe başlatmak ve yılda bir sağlık kontrolünü yaptırmak,

d) Kapıcının İş Kanunu ve sözleşmesinden doğan ücret ve tazminat haklarını zamanında ve usulüne uygun olarak ödemek, sigorta primlerini zamanında yatırmak,

e) Konut tesisatının kullanma biçimiyle ilgili teknik bilgiyi yazılı olarak kapıcıya vermek ve özelliklerine uygun olarak bakımının yapılmasını sağlamak,

f) Kapıcı için ayrılan konutun sağlık ve yaşama koşullarına uygunluğunu sağlamak,

g) Kapıcının çalışma koşulları ile görevlerini belirten bir belgeyi konut sakinlerinin bilgisine sunmak ve bu belgeyi ilgililerin görebileceği konutun girişinde bir yere asmak,

h) Kapıcı konutunun tahliyesi gerektiğinde, 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu gereğince, idari makamlara başvurmak.

Kapıcının Görev ve Sorumlulukları

Madde 5 — Kapıcının görev ve sorumlulukları şunlardır:

a) Yöneticinin talimatı doğrultusunda konutun kaloriferini zamanında yakmak ısıyı ayarlamak ve söndürmek,

b) Hidrofor ve benzeri araçları çalıştırmak,

c) Anataşınmazın ortak yerlerini ve tesislerini temiz bulundurmak, demirbaşlarını, araç ve gereçlerini, düzenli, bakımlı ve işler şekilde tutmak,

d) Kendisine ayrılan konutu başka amaçlarla kullanmamak, konutu korumak, kendisi veya ailesinden birisinin konuta vereceği zarar ve hasarları karşılamak,

e) Yöneticinin talimatı çerçevesinde konutun güvenliğini sağlayıcı önlemleri almak,

f) Belirlenen saatlerde servis hizmetlerini görmek, çöpleri toplamak, bahçe düzenlemesi ve bakımını yapmak,

g) Verilen eğitimlere uygun davranmak ve koruyucu malzemeyi kullanmak,

h) İş veya toplu iş sözleşmesinde belirlenen diğer görevleri yerine getirmek.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

İş Sözleşmesi ve Çalışma Koşulları

İş Sözleşmesi

Madde 6 — Kapıcı ile yapılan iş sözleşmesinde;

İş sözleşmesinin türü ve çalışma biçimi ile işveren ve işyeri adı ve adresi, kapıcının kimliği, işe başlama tarihi, yapacağı işler, temel ücreti ve varsa ücret ekleri, ücret ödeme şekli ve zamanı, çalışma süresi ve ara dinlenmesi, varsa özel hükümler, düzenleme tarihi ve tarafların imzası hususlarının bulunması gerekir.

Çalışma Süresi ve Ara Dinlenmesi

Madde 7 — Çalışma süresi genel olarak haftalık 45 saattir. Bu süre çalışma biçimine göre sözleşme ile azaltılabilir. Ayrıca, İş Kanununun 63 üncü maddesindeki süreyi aksatmamak koşuluyla yoğunlaştırılmış çalışma ilişkisi de kurulabilir. Çalışma süresi, kapıcının işte geçirdiği zamandır. Kapıcı konutu tahsis edilmiş işyerinde çalışma biçimine göre günlük çalışma süresi en çok dörde bölünebilir. Ara dinlenmesi çalışma süresinden sayılmaz.

Çalışma saatleri, yaz ve kış saat uygulamaları ve iklim şartları dikkate alınarak düzenlenebilir.

Ücret Ödemesi

Madde 8 — Konut kapıcısına İş Kanunu hükümlerine göre ücret ödenir.

Hafta Tatili

Madde 9 — İş Kanunu ile sözleşme hükümlerine göre hafta tatili verilir.

Genel Tatil ve Ücreti

Madde 10 — 2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanunda yer alan tatil günlerinde, kapıcının çalıştırılıp çalıştırılamayacağı iş veya toplu iş sözleşmelerinde belirlenir.

Bu günlere ilişkin ücretler, İş Kanununun 47 nci maddesine uygun olarak ödenir.

Yıllık Ücretli İzin

Madde l1 — Kapıcıya İş Kanunu hükümlerine göre yıllık ücretli izin kullandırılır.

Geçici Kapıcı

Madde 12 — Kapıcı yıllık ücretli izin, hastalık izni veya tatil günlerinde görevinden ayrıldığında yerine geçici kapıcı çalıştırılabilir.

Geçici kapıcıya asgari ücretin altında ücret ödenemez.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Kapıcı Konutu

Kapıcı Konutu ve Tahliyesi

Madde l3 — Kapıcıya görevi nedeniyle konut verilmesi zorunlu değildir.

Kapıcıya görevi nedeniyle konut verilmişse, konutun 3194 sayılı İmar Kanunu ve Belediye İmar Yönetmelikleri ile öngörülen asgari koşullara uygun olması gerekir.

Kapıcıya, görevi nedeniyle verilmiş olan konut için iş sözleşmesinin devamı süresince kira istenemez.

Kapıcının su, elektrik, ısınma ve sıcak su giderlerine kısmen ya da tamamen katılıp katılmayacağı sözleşme ile belirlenir.

Kapıcı konutunun boşaltılmasında, 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun Ek 2 nci maddesi hükümleri uygulanır. Bu konuda iş veya toplu iş sözleşmesinden doğan haklar saklıdır.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Yürürlüğe İlişkin Hükümler

Yürürlük

Madde l4 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

Madde 15 — Bu Yönetmelik hükümlerini Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.

Sayfa Başı

Tebliğler

Sağlık Bakanlığından:

Beşeri Tıbbi Ürünlerin Fiyatları Hakkında Tebliğ

Amaç ve Dayanak

Madde 1 — Bu Tebliğin amacı 14 Şubat 2004 tarihli ve 25373 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, Bakanlar Kurulu’nun 06.02.2004 tarihli ve 2004/6781 sayılı Beşeri Tıbbi Ürünlerin Fiyatlandırılmasına Dair Bakanlar Kurulu Kararının uygulama esaslarını belirlemektir.

Bu Tebliğ 181 sayılı Sağlık Bakanlığı’nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 11 inci ve 43 üncü maddeleri ile anılan Bakanlar Kurulu Kararının 12 nci maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

Tanımlar

Madde 2 — Bu tebliğde geçen;

Karar: 14 Şubat 2004 tarihli ve 25373 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 2004/6781 sayılı Beşeri Tıbbi Ürünlerin Fiyatlandırılmasına Dair Bakanlar Kurulu Kararını

Beşeri tıbbi ürün (ürün): Bir hastalığı tedavi etmek ve/veya önlemek, bir teşhis yapmak veya bir fizyolojık fonksiyonu düzeltmek, düzenlemek veya değiştirmek amacıyla, insana uygulanan doğal ve/veya sentetik kaynaklı etkin madde veya maddeler kombinasyonunu,

Orijinal ürün: Etkin madde/maddeler açısından bilimsel olarak kabul edilebilir etkinlik, kalite ve güvenliğe sahip olduğu kanıtlanarak, dünyada pazara ilk defa sunulmak üzere ruhsatlandırılmış/izin verilmiş ürünü,

Jenerik ürün: Orijinal ürünü referans alarak sağlık otoritelerince ruhsatlandırılmış/izin verilmiş orijinal ürün ile aynı etkin madde/maddeler içeren; aynı etki ve emniyete sahip olan ürünü,

Eşdeğer ürün: Etken madde/maddeler, farmasötik form, birim hammadde miktarı ve ambalaj miktarı aynı olan ürünleri (Etken madde/maddeler aynı olsa bile farmasötik form, birim hammadde miktarı ve ambalajdaki birim miktarı farklı olan ürünler eşdeğer kabul edilemez. Tablet, kaplı tablet, draje farklı farmasötik formlar olarak anlaşılmalıdır.),

Benzer ürün: Aynı etken maddenin/maddelerin farmasötik formu, birim hammadde miktarı ve/veya ambalajdaki birim miktarı farklı olan şekillerini,

Fabrika satış fiyatı: Referans alınan ürünün, satışa sunulmuş olduğu ülke/ülkelerdeki KDV hariç perakende satış fiyatından eczacı ve depocu karları düşülerek bulunan depocuya satış fiyatını,

Depocuya satış fiyatı: İmalatçı veya ithalatçılar tarafından ülkemizde pazara sunulan ürünün KDV hariç depocuya satış fiyatını,

Depocu satış fiyatı: Ürünün depocular tarafından KDV hariç eczacıya satış fiyatını,

Eczacı satış fiyatı: Ürünün eczacılar tarafından KDV hariç eczane satış fiyatını,

Perakende satış fiyatı: Ürünün eczaneden halka KDV dahil satış fiyatını,

Referans ülkeler: 2004 yılı için Fransa, İspanya, İtalya, Portekiz ve Yunanistan olmak üzere her yıl Bakanlıkça belirlenecek 5 ülkeyi,

Referans fiyat: Ürünün referans ülkeler içinde en ucuz olduğu iki ülkenin fabrika satış fiyatlarının ortalamasının orijinal ürünler için %90’ı, jenerik ürünler için %70’i olmak üzere bu tebliğde ayrıntıları bildirilen ve ürünlerin alabileceği en yüksek fiyatı,

Fiyat beyanname formu: Firmaların fiyat başvurularında kullanacakları ve Bakanlık tarafından düzenlenecek formu

belirler.

Orijinal ürünlerin fiyatının belirlenmesi

Madde 3 — Orijinal ürünlerin fiyatlarının belirlemesi şu şekilde uygulanır:

a) Orijinal ürünün her farmasötik formunun her birim hammadde miktarı ve her ambalajdaki birim miktarı ayrı ayrı değerlendirilir.

b) Orijinal ürünler için ürünün orijinal olduğunu beyan eden yazı ekinde, referans ülkeler ve bu referans ülkeler dışındaki bir ülkeden ithal edilmiş ise ithal edildiği ülke dahil olmak üzere, o ülkelerdeki perakende satış fiyatları, KDV oranları, depocu ve eczacı karları da belirtilerek, Karar’ın 10 uncu maddesindeki oranlara göre hazırlanmış Fiyat Beyannamesi Bakanlığa verilir.

Bakanlık, bu Tebliğ’in 2 nci maddesinde tanımlandığı şekilde orijinal ürün için referans fiyat belirler.

Firmanın Fiyat Beyannamesi ile talep ettiği depocuya satış fiyatı, belirlenen referans fiyata göre uygun ise, depocuya satış fiyatı ile birlikte Karar’ın 10 uncu maddesindeki oranlara göre hesaplanan, depocu satış fiyatı, eczacı satış fiyatı ve perakende satış fiyatı 10 gün içinde Bakanlıkça onaylanır.

Firmanın istediği fiyat belirlenen sınırın üstünde ise veya başvuru Karara/Tebliğe uygun değil ise 10 gün içinde Bakanlıkça firmaya gerekçeli olarak kabul edilmeme kararı bildirilir. Firma kabul edilmeme kararına itiraz edebilir.

c) Ürünün ithal edildiği orijin ülkedeki fabrika satış fiyatı, referans fiyatdan daha düşükse, orijin ülke fabrika satış fiyatı esas alınır.

d) Ürün referans ülkelerden sadece birinde ruhsatlı ve orijin ülkede fabrika satış fiyatı daha düşük değilse, ürünün ruhsatlı olduğu referans ülkedeki fabrika satış fiyatı esas alınır.

e) Ürün referans ülkelerde ruhsatlı değilse, AB’de ruhsatlı olduğu diğer ülkeler referans alınır. Bu ülkeler ikiden fazla ise, firma en ucuz iki ülkeyi beyan eder. Referans fiyat bu iki ülke fabrika satış fiyatlarına göre belirlenir. Daha sonra referans ülkelerde ruhsatlandırılır ve belirlenen referans fiyattan daha düşük fiyatla piyasaya sunulursa bu durum firma tarafından beyan edilir ve yeniden referans fiyat belirlenir.

f) Ürün sadece bir AB ülkesinde ruhsatlı ise o ülke fabrika satış fiyatı esas alınır.

g) Ürün AB’de ruhsatlı değilse, ithal edildiği orijin ülkedeki fabrika satış fiyatı esas alınır.

h) Ürün başka ülkelerde olmayıp sadece ülkemizde piyasada olan bir ürünse, mevcut fiyatına yeni karlılık oranları uygulanarak yeni fiyatı belirlenir.

ı) Ürün hiçbir ülkede ruhsatlı olmayıp, ilk defa ülkemizde ruhsat alacaksa, farmakoekonomik veriler dikkate alınmak suretiyle Bakanlıkla firma arasında mutabakata varılarak fiyatı belirlenir.

i) Ürünün eşdeğeri yok ancak benzer orijinal ürünle etken madde, farmasötik form ve birim hammadde miktarı aynı, ambalajdaki birim miktarı farklı ise birim fiyatına göre oranlanarak fiyatı belirlenir. Oranlamada en yakın benzer ürün dikkate alınır.

j) Orijinal ürünle ortak pazarlanan (co-marketing yapılan) ürün, patent koruma süresince orijinal olarak değerlendirilir.

Jenerik ürünlerin fiyatının belirlenmesi

Madde 4 — Jenerik ürünlerin fiyatlarının belirlemesi şu şekilde uygulanır:

a) Orijinali belli olan jenerik ürünler için, bu Tebliğ’in 2 nci maddesinde tanımlandığı şekilde jenerik için referans fiyat belirlenir.

Firmanın Fiyat Beyannamesi ile talep ettiği depocuya satış fiyatı, belirlenen jenerik referans fiyatına göre uygun ise, depocuya satış fiyatı ile birlikte Karar’ın 10 uncu maddesindeki oranlara göre hesaplanan, depocu satış fiyatı, eczacı satış fiyatı ve KDV dahil perakende satış fiyatı 10 gün içinde Bakanlıkça onaylanır.

b) Jenerik ürünün orijinal eşdeğeri yok ancak benzer orijinal ürünle etken madde, farmasötik form ve birim hammadde miktarı aynı, ambalajdaki birim miktarı farklı ise birim fiyatına göre oranla fiyatı belirlenir. Oranlamada en yakın benzer ürün dikkate alınır.

Benzer orijinal ürünle etken madde aynı, farmasötik form farklı ise yakın benzer farmasötik formların benzer ambalajdaki birim miktarlı ürünlerin fiyatlarına kıyasla fiyatı belirlenir.

c) Ürünün orijinali 20 yıl önce piyasaya çıkmış ve orijinalliğini kaybetmiş ise, bu orijinali olmayan jeneriklerinin mevcut fabrika satış fiyatına yeni karlılık oranları uygulanarak yeni fiyatı belirlenir.

d) Kombine preparatların orijinali yoksa, aynı etken maddeli kombinasyonların fabrika satış fiyatlarının etken madde oranlarına kıyaslanmasıyla belirlenecek fiyat referans fiyat olarak alınır. Aynı etken maddeli kombinasyon yoksa, içindeki etken maddelerin ayrı ayrı birim miktarları için belirlenen fiyatlara kıyasla referans fiyat belirlenir. Bu referans fiyat, etken maddelerin birim fiyatlarının toplamından daha fazla olamaz.

e) Ürünün orijinali diğer ülkelerde bulunmuyor ve jenerik ürün sadece ülkemizde üretiliyorsa, bu ürünün mevcut fabrika satış fiyatına yeni karlılık oranları uygulanarak yeni fiyatı belirlenir.

Benzeri bulunamayan ürünlerin fiyatlandırılması

Madde 5 — Benzeri bulunamayan ürün eğer halen piyasada olan bir ürünse, mevcut fabrika satış fiyatına yeni karlılık oranları uygulanarak yeni fiyatı belirlenir.

Hastane ambalajlı ürünlerin fiyatlandırılması

Madde 6 — Hastane ambalajlı ürünlerde ambalaj maliyetindeki unsurlar dikkate alınarak fiyatı belirlenir.

OTC ürünlerin fiyatlandırılması

Madde 7 — Referans ülkelerin tamamında OTC olarak sınıflandırılarak fiyatı serbest olan ürünler mevcut fabrika satış fiyatına yeni karlılık oranları uygulanarak yeni fiyatı belirlenir.

Değerlendirme süresi

Madde 8 — Ürün imalatçı ve ithalatçıları fiyat alma, artırma veya eksiltme talepleri ile birlikte Bakanlığa başvururlar. Yapılan başvurular, anılan Bakanlar Kurulu Kararının 8 inci maddesinde belirtilen 10 işgünü içinde Bakanlıkça neticelendirilir ve başvuru sahibine bilgi verilir. Firmanın fiyat talebinin İlaç ve Eczacılık Genel Müdürlüğü evrakına giriş tarihi, 10 işgününün başlangıcıdır.

Fiyatı uygun görülmeyen ürünler için, uygun görülmeme kararı gerekçesi ile birlikte Bakanlıkça ilgili firmaya bildirilir. Tespit edilen eksiklikler ilgili firma tarafından tamamlanır ve bu yeni başvuru da Bakanlıkça 10 işgünü içinde neticelendirilir ve ilgili firmaya bildirilir.

Ürün ilk defa ruhsatlandırılıyor ise ilgili firmanın fiyat başvurusu Bakanlıkça uygun görülmediği taktirde firma tarafından geçerli belgeler tamamlanarak 90 işgünü içinde fiyatlandırma işlemi yapılır. 90 işgünlük süre, firmanın fiyat talebinin İlaç ve Eczacılık Genel Müdürlüğü evrakına giriş tarihi ile başlar. Uygun görülmeme kararının bildirildiği tarihte saat durdurulur. Cevabi evrakın İlaç ve Eczacılık Genel Müdürlüğü evrakına giriş tarihinde yeniden süre işletilmeye başlanır. İlgili firmalar 90 işgünü içinde geçerli belgeleri tamamlamazsa Bakanlıkça belirlenen fiyat geçerli olur. Bakanlık 90 işgünü içinde herhangi bir bildirimde bulunmazsa firmanın istediği fiyat geçerli olur. Ancak başvuruların fazla olması durumunda, Bakanlıkça ek sürenin kullanılacağı 90 günlük süre tamamlanmadan firmaya bildirilmek kaydıyla 60 günlük ek süre de kullanılabilir. Ek süre bildirim zamanı için evrakın İlaç ve Eczacılık Genel Müdürlüğü evrakından çıkış tarihi dikkate alınır.

Kademeli fiyatlandırma

Madde 9 — Ürünün depocuya satış fiyatına göre Karar’da belirtilen kademelerin her birine düşen miktarlarına ayrı ayrı depocu ve eczacı kârlılıkları eklenerek depocu ve eczacı satış fiyatları belirlenir. Eczacı fiyatına KDV ilave edildikten sonra bulunan rakamın son üç hanesi yuvarlatılarak KDV dahil perakende satış fiyatı tespit edilir.

Örnek 1- Depocuya satış fiyatı 3.000.000 TL olan ürünün fiyatlandırılması:

Depocuya	Depocu	Depocu	Eczacı	Eczacı	KDV	KDV’li	Yuvarlanan
Satış Fiyatı	Kâr Oranı	Fiyatı	Kâr Oranı	Fiyatı	Oranı	Fiyat	Fiyat (PSF)
3.000.000	%9	3.270.000	%25	4.087.500	%18	4.823.250	4.823.000 TL

Örnek 2- Depocuya satış fiyatı 160.000.000 TL olan ürünün fiyatlandırılması:

Depocuya	Depocu	Depocu	Eczacı	Eczacı
Satış Fiyatı	Kâr Oranı	Fiyatı	Kâr Oranı	Fiyatı
10.000.000	% 9	10.900.000 % 25	13.625.000			Yuvarlanan
40.000.000	% 8	43.200.000 % 24	53.568.000			Fiyat
50.000.000	% 7	53.500.000 % 23	65.805.000	KDV	KDV’li	(Perakende)
60.000.000	% 4	62.400.000 % 16	72.384.000	Oranı	Fiyat	(Satış Fiyatı)
160.000.000		170.000.000	205.382.000	%18	242.350.760	242.351.000 TL

Fiyat Değerlendirme Komisyonu

Madde 10 — Fiyat Değerlendirme Komisyonu, Sağlık Bakanlığı'nın koordinatörlüğünde Maliye Bakanlığı ile Devlet Planlama Teşkilatı ve Hazine müsteşarlıkları temsilcilerinin katılımıyla 3 ayda bir toplanır. Ekonomik göstergelerdeki değişikliklere göre ürünlerin fiyatlarını değerlendirerek Sağlık Bakanlığı'na tıbbi ürünlerin fiyatının artırılması, eksiltilmesi veya dondurulması önerisinde bulunur. Döviz kurunda en az 30 gün süreyle % 5'i aşan değişiklik olması halinde, Sağlık Bakanlığının daveti üzerine Fiyat Değerlendirme Komisyonu olağanüstü toplanarak ürünlerin fiyatlarını yeniden değerlendirir. Komisyonun sekreterya hizmetleri Sağlık Bakanlığınca yürütülür. Komisyonun diğer üyeleri ile sektör sivil toplum kuruluşları veya firmalar, Bakanlığa komisyonu olağanüstü toplaması için talepte bulunabilirler.

Geri Ödeme Komisyonu

Madde 11 — Geri Ödeme Komisyonu, Maliye Bakanlığı'nın koordinatörlüğünde Sağlık Bakanlığı, Devlet Planlama Teşkilatı ve Hazine müsteşarlıkları, Sosyal Sigortalar Kurumu, Emekli Sandığı ve Bağ-Kur’dan birer temsilcinin katılımıyla Mart ve Eylül aylarının 3 üncü haftasında toplanır. Türk Eczacıları Birliği, İlaç Endüstrisi İşverenler Sendikası, Araştırmacı İlaç Firmaları Derneği, Türkiye İlaç Sanayicileri Derneği, Türkiye Depocular Derneği’nin görüşlerini alarak geri ödeme koşulları ve Bütçe Uygulama Talimatı hakkında ilgili bakanlıklara öneride bulunmak üzere görüş oluşturur. Söz konusu Komisyonun sekreterya hizmetleri Maliye Bakanlığınca yürütülür ve ihtiyaç halinde Maliye Bakanlığınca olağanüstü toplantıya çağrılabilir.

Sorumluluk

Madde 12 — Ürün imalatçıları ve ithalatçıları ürünlerinin orijinal veya jenerik olduğunu beyan etmekle mükelleftir. Firmalar beyanlarının doğruluğundan sorumludurlar.

İlgili firmanın, gümrük giriş beyannamesi veya fatura gibi evrakta, ürünle ilgili olarak beyan ettiği değer, ürünün fiyatlandırılmasında dikkate alınmaz.

Geçici 1 inci maddenin uygulanması

Madde 13 — Geçici 1 inci madde gereğince ruhsatlı ürünlerin fiyatlarının yeniden belirlenmesi şu şekilde uygulanır:

a) Orijinal ürünler için ürünün orijinal olduğunu beyan eden yazı ekinde, referans ülkeler ve bu referans ülkeler dışındaki bir ülkeden ithal edilmiş ise ithal edildiği ülke dahil olmak üzere, o ülkelerdeki perakende satış fiyatları, KDV oranları, depocu ve eczacı kârları da belirtilerek, Karar’ın 10 uncu maddesindeki oranlara göre hazırlanmış Fiyat Beyannamesi 45 gün içinde Bakanlığa verilir.

Bakanlık, Karar’ın 3 üncü maddesi uyarınca bu Tebliğ’in 2 nci maddesinde tanımlandığı şekilde orijinal ürün için referans fiyat belirler.

b) Orijinali belli olan jenerik ürünler için, Karar’ın 4 üncü maddesi uyarınca, bu Tebliğ’in 2 nci maddesinde tanımlandığı şekilde jenerik için referans fiyat belirlenir.

Firmanın Fiyat Beyannamesi ile talep ettiği depocuya satış fiyatı, belirlenen jenerik referans fiyatına göre uygun ise, depocuya satış fiyatı ile birlikte Karar’ın 10 uncu maddesindeki oranlara göre hesaplanan, depocu satış fiyatı, eczacı satış fiyatı ve perakende satış fiyatı 10 gün içinde Bakanlıkça onaylanır.

c) Orijinali bulunamayan jenerik ürünler için bu Tebliğin 4 üncü maddesindeki kriterler uygulanır.

Geçici 2 nci maddenin uygulanması

Madde 14 — Geçici 2 nci madde gereğince ithal ürünlerin fiyatlarının Bakanlıkça re’sen belirlenmesi şu şekilde uygulanır:

Ürünün halen mevcut olan eczacı satış fiyatı (KDV hariç perakende satış fiyatı), ilgili ürünün ithal edildiği döviz cinsinin bu Kararın yayımlandığı tarihteki Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası satış kurunun, ilacın mevcut fiyatını aldığı döviz kuruna bölünmesi ile bulunacak oranla çarpılır. Bu suretle yeni eczacı satış fiyatı belirlenir. Bu rakama KDV ilave edildikten sonra bulunan fiyatın son üç hanesi yuvarlatılarak perakende satış fiyatı belirlenir. Bu fiyatlar Bakanlıkça web, pano veya sendika/derneklere duyuru vs. yoluyla ilan edilir.

Depocuya satış ve depocu satış fiyatları da yine aynı yöntemle ve aşağıdaki formüle uygun olarak ayarlanır.

Karar tarihindeki döviz kuru

Ürünün mevcut fiyatı x —————————————— = Alacağı fiyat

Mevcut fiyatı aldığı döviz kuru

Bakanlık, bu fiyatlar için firmalardan ayrıca beyanname istemeden liste halinde re’sen belirler. Ancak işlemleri hızlandırmak amacıyla listelerin hazırlanmasına esas bilgileri firmalardan talep edilebilir.

Bu fiyat ayarlaması Bakanlığın yeni fiyat listesini ilan ettiği tarihten itibaren geçerli olur.

Yürürlükten kaldırılan mevzuat

Madde 15 — 04 Ocak 2002 tarihli ve 24630 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan İlaç Fiyatları Hakkında Tebliğ yürürlükten kaldırılmıştır.

Yürürlük

Madde 16 — Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme

Madde 17 — Bu Tebliğ hükümlerini Sağlık Bakanlığı yürütür.

—— • ——

Para-Kredi ve Koordinasyon Kurulundan:

98/3 Sayılı Patent, Faydalı Model Belgesi ve Endüstriyel Tasarım Tescili Harcamalarının Desteklenmesine İlişkin Tebliğ'in Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Tebliğ (Tebliğ No: 2004/1)

Bu Tebliğ, 27/12/1994 tarihli ve 94/6401 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe giren "İhracata Yönelik Devlet Yardımları Kararı"na dayanılarak hazırlanan Para-Kredi ve Koordinasyon Kurulu'nun 20/02/2004 tarihli ve 2004/1 sayılı Kararına istinaden hazırlanmıştır.

Madde 1 —Para-Kredi ve Koordinasyon Kurulu'nun 18.02.1998 tarihli ve 98/3 sayılı Kararına istinaden 27.02.1998 tarihli ve 23271 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 98/3 sayılı "Patent, Faydalı Model Belgesi ve Endüstriyel Tasarım Tescili Harcamalarının Desteklenmesine İlişkin Tebliğ" yürürlükten kaldırılmıştır.

Geçici Madde —Bu Tebliğin yürürlüğe girmesinden önce, 27.02.1998 tarihli ve 23271 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan 98/3 sayılı "Patent, Faydalı Model Belgesi ve Endüstriyel Tasarım Tescili Harcamalarının Desteklenmesine İlişkin Tebliğ" uyarınca geçerli bir şekilde başvurusu alınmış ve destek talepleri Dış Ticaret Müsteşarlığına intikal ettirilmiş işlemler bakımından yürürlükten kaldırılan Tebliğ hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.

Madde 2 —Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 3 —Bu Tebliğ hükümlerini Dış Ticaret Müsteşarlığının bağlı bulunduğu Bakan yürütür.

—— • ——

Aydın Valiliğinden:

Mahalli Çevre Kurulu Kararı

Karar Tarihi : 21/11/2003

Karar No : 87

Ülkenin temel ekolojik sistemlerindeki dengenin bozulmasına, bitki ve hayvan türlerinin nesillerinin tehlikeye düşürülmesine, doğal zenginliklerin tahribine, meydana gelen dumanın hava kirliliğini arttırmasına ve atmosferdeki karbondioksit oranını yükseltmesine, yine karayolu kenarında oluşan dumanın yoldaki görüş mesafesini düşürerek trafik kazalarına yol açmasına ve ormanların yok olmasına sebep olması nedeniyle anız yakma ve yol kenarlarındaki, boş alanlardaki kuru otların yakılması, Bakanlığımızın 13/4/2001 tarih ve 1084/4525 sayılı, 2001/10 no’lu Genelgesi ile yasaklandığı ve 29.05.2002 tarih ve 8200 sayılı talimat yazılarında da söz konusu Genelge’nin daha etkin uygulanması için İl Mahalli Çevre Kurulunda yasaklama kararlarının her yıl düzenli olarak alınması gerektiği belirtildiğinden, ilgili genelgedeki yaptırımların 2004 yılında da daha etkin bir şekilde takibi ve uygulanabilmesi amacı ile;

1 — Genelge ve İl Mahalli Çevre Kurulu Kararında belirtilen tüm hususlarla ilgili olarak, İl Çevre ve Orman Müdürlüğü, Orman İşletme Müdürlüğü ve İl Jandarma Komutanlığı ile İl Tarım Müdürlüğü işbirliği çerçevesinde, anız, yol kenarları ve boş alanlardaki otların yakılmasını engellemeye ilişkin, İl genelini kapsayan ve çiftçilerin bilinçlendirilmesine yönelik bir eğitim programı hazırlanarak hasat sezonundan önce uygulanmasına, İlçelerde ise Kaymakamlıkların koordinasyonunda, ilgili kurum ve kuruluşlar tarafından yapılacak denetim ve kontrollerin yanı sıra çiftçilerin bilinçlendirilmesine yönelik eğitim çalışmalarının yapılmasına,

2 — Özellikle yangın mevsimi öncesi yangına hassas sahalardan geçen Devlet Demir Yolları, Devlet Karayolları ve Köy Yollarının her iki tarafında ilgili kurumların istimlak alanı içinde bulunan kurumuş ot, çalı ve benzeri yanıcı maddelerin yola 5 er metrelik alanlarının ilgili kurumlarca temizletilerek gerekli tedbirlerin alınmasına,

3 — İl ve İlçelerde düzensiz çöp depolama sahalarından kaynaklanabilecek bu yöndeki yangınların önlenmesine ilişkin olarak ilgili Belediye Başkanlıklarınca mevcut çöp depolama sahalarının rehabilite edilmesine, ayrıca düzenli çöp depolama sahalarının kurulmasına yönelik çalışmaların ivedilikle başlatılmasına,

4 — İl Mahalli Çevre Kurulu Kararının Muhtarlıklara ve Çiftçi Malları Koruma Başkanlığına tebliğ edilmesine ve kararın köy ilan tahtaları, hoparlör gibi duyuru araçları ile vatandaşlara duyurulmasına,

5 — Söz konusu Genelge hükümleri ve İl bazında alınmış komisyon /kurum kararları ile alınmış olan yasaklama kararlarının, düzenli şekilde uygulanması ve takip edilmesinde, İl Merkezinde İl Tarım Müdürlüğü, Orman İşletme Müdürlüğü, İl Jandarma Komutanlığı ve İtfaiye Amirliği, İlçelerde ise Kaymakamlıkların sorumluluğu ve koordinasyonunda, Belediye Zabıta Müdürlüğü, İlçe Tarım Müdürlüğü, Orman İşletme Müdürlüğü/Şefliği, İtfaiye Amirliği ve İlçe Jandarma Komutanlığının koordineli olarak çalışılması ve yapılan çalışmalar hakkında (Mayıs-Ekim ayları arası) Valiliğe (İl Çevre ve Orman Müdürlüğü) bilgi verilmesine,

6 — Yol kenarları, boş alanlardaki otların ve anızların yakıldığının görülmesi durumunda Jandarmanın 156 no’lu, İtfaiyenin 110 no’lu, Orman İşletme Müdürlüğünün 177 no’lu ve Polis İmdat 155 no’lu telefonlarına ihbarın yapılmasına,

7 — İlgili Kamu görevlilerince durumun tutanakla tespit edilmesi ve işlem yapılmak üzere adli mercilere sunulmasına,

8 — Konu ile ilgili Mahalli Çevre Kurulu Kararı, il genelindeki Komisyon ve Kurum Kararlarına uymayan, engel olanlar yada zorluk çıkaranlar hakkında, davranışlarının bir başka suç teşkil etmemesi durumunda, 5442 sayılı İl İdaresi Kanununun 66 ncı maddesi uyarınca 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 526 ncı maddesi çerçevesinde işlem yapılmak üzere, ilgililer hakkında Cumhuriyet Savcılığına suç duyurusunda bulunulmasına,

Oybirliği ile karar verilmiştir.

Tebliğ olunur.

Sayfa Başı

Kurul Kararı

Enerji Piyasası Düzenleme Kurumundan:

Kurul Kararı

Karar No: 302/49

Karar Tarihi: 01/03/2004

Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun 01/03/2004 tarihli toplantısında; Elektrik Piyasasında Mali Uzlaştırma Yapılmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Tebliğ hükümleri gereği l Mart 2004 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere yük alma fiyatlarının;

Gündüz uzlaştırma dönemi için	:	103.296 TL/kWh
Puant uzlaştırma dönemi için	:	179.078 TL/kWh
Gece uzlaştırma dönemi için	:	55.910 TL/kWh

olarak, yük atma fiyatının ise, her üç uzlaştırma döneminde eşit olarak uygulanmak üzere 24.000-TL/kWh olarak onaylanmasına,

karar verilmiştir.

Sayfa Başı