|
Ticaret Bakanlığından:
DÜZENLENMEMİŞ ALANDA KARŞILIKLI
TANIMA YÖNETMELİĞİ
BİRİNCİ BÖLÜM
Genel Hükümler
Amaç
MADDE 1 –
(1) Bu Yönetmeliğin amacı;
Türkiye-Avrupa Birliği Ortaklık Konseyinin 1/95 sayılı Kararı neticesinde
yürürlüğe giren Gümrük Birliği kapsamında Avrupa Birliği’nde ortak bir
düzenlemeye tabi olmayan veya bazı özellikleri ortak düzenlemelerin kapsamı
dışında kalan ürün gruplarının Türkiye ve Avrupa Birliği piyasasında
serbest dolaşımını teminen karşılıklı tanıma prensibinin uygulanmasına
ilişkin usul ve esasları belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 –
(1) Bu Yönetmelik, Türkiye-Avrupa
Birliği Ortaklık Konseyinin 1/95 sayılı Kararı neticesinde yürürlüğe giren
Gümrük Birliği kapsamında olup Avrupa Birliğinin ortak bir düzenlemesine
tabi olmayan veya bazı özellikleri ortak düzenlemelerin kapsamı dışında
kalan ve Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak piyasada bulundurulan
ürünleri kapsar.
(2) Bu Yönetmelik, yetkili kuruluşlar tarafından
bir ulusal teknik kurala dayanarak alınan ve Avrupa Birliği üyesi bir
ülkede yasal olarak piyasada bulundurulan ürünlerin doğrudan ya da dolaylı
olarak piyasaya erişiminin kısıtlanması ya da engellenmesine neden olan
idari kararları kapsar. Bir ulusal kurala dayanan ve Avrupa Birliği üyesi
bir ülkede yasal olarak piyasada bulundurulan ürünlerin doğrudan ya da
dolaylı olarak kısıtlanması ya da yasaklanmasına neden olan tüm idari
işlemler idari karar sayılır.
(3) Bu Yönetmelik;
a) Mahkeme kararlarını, hakem heyetleri ve tahkim
kurullarınca alınmış kararları,
b) Yasadışı örgütler ya da suç örgütleriyle veya
ırkçılık, ayrımcılık ya da yabancı düşmanlığı niteliğindeki suçlarla
bağlantılı terim, sembol veya materyale ilişkin bir suçun soruşturması veya
kovuşturması sırasında alınan yargı kararlarını,
kapsamaz.
(4) Bu Yönetmelik;
a) Kamu alım işlemleri için hazırlanan teknik
şartnamelere,
b) Resmi dilin kullanılmasına ilişkin
yükümlülüklere,
c) Silahlara ilişkin düzenlemelere,
uygulanmaz.
Dayanak
MADDE 3 –
(1) Bu Yönetmelik, 5/3/2020
tarihli ve 7223 sayılı Ürün Güvenliği ve Teknik Düzenlemeler Kanununun 24
üncü maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak
piyasada bulundurulan ürün: Avrupa Birliği üyesi bir ülkedeki ilgili
mevzuata uygun olarak ya da o ülkede herhangi bir mevzuata tabi olmadan o
ülkenin nihai kullanıcılarına sunulmuş olan ürün veya ürün grubunu,
b) Bakanlık: Ticaret Bakanlığı (Ürün Güvenliği ve
Denetimi Genel Müdürlüğü)’nı,
c) Dağıtıcı: Ürünü, tedarik zincirinde yer alarak
piyasada bulunduran, imalatçı veya ithalatçı dışındaki gerçek veya tüzel
kişiyi,
ç) Geri çağırma: Nihai kullanıcının elinde bulunan
ürünün iktisadi işletmeciye geri getirilmesini amaçlayan her türlü önlemi,
d) İktisadi işletmeci: İmalatçı, yetkili temsilci,
ithalatçı veya dağıtıcıyı,
e) İmalatçı: Aşağıda belirtilen gerçek veya tüzel
kişiyi;
1) Ürünü imal ederek veya ürünün tasarımını veya
imalatını yaptırarak veya kendi isim veya ticari markası ile piyasada
bulunduran gerçek veya tüzel kişiyi,
2) Türkiye ya da Avrupa Birliği’nde yasal olarak
piyasada bulundurulan bir ürünün, o ülkede geçerli kurallara uygunluğunu
etkileyebilecek şekilde değiştiren gerçek veya tüzel kişiyi,
3) Ürünün veya ürüne eşlik eden belgelerin üzerine
ismini, ticari markasını veya diğer ayırt edici unsurları iliştirerek
kendini imalatçı olarak tanıtan kişiyi,
f) İthalatçı: Ürünü ithal ederek piyasada ilk kez
bulunduran Türkiye’de yerleşik gerçek veya tüzel kişiyi,
g) Meşru kamu yararı gerekçesi: Genel ahlak, kamu
düzeni veya kamu güvenliği; insanların, hayvanların veya bitkilerin
sağlığının ve yaşamının korunması; sanat değeri veya tarihi ya da
arkeolojik değer taşıyan ulusal varlıkların veya sınai ya da ticari
mülkiyetin korunması veya diğer bir üstün kamu yararını,
ğ) Nihai kullanıcı: Bir ürünü ticaret, iş, zanaat
ve mesleki faaliyetler dışında tüketici olarak ya da sanayi veya mesleki
faaliyeti için elinde bulunduran, Türkiye’de yerleşik veya ikamet eden
gerçek ya da tüzel kişiyi,
h) Ön izin süreci: Yetkili kuruluşun, iktisadi
işletmecinin başvurusuna dayanarak ürünün piyasada bulundurulmasından önce
resmi izin vermesine ilişkin idari süreci,
ı) Piyasada bulundurma: Ürünün, ticari faaliyet
yoluyla, bedelli veya bedelsiz olarak dağıtım, tüketim veya kullanım için
piyasaya sağlanmasını,
i) Piyasadan çekme: Tedarik zincirindeki ürünün
piyasada bulundurulmasını önlemeyi amaçlayan her türlü tedbiri,
j) Piyasaya erişimin kısıtlanması: Ürünün 5 inci
maddenin ikinci fıkrasının (a) bendinde belirtilen özelliklerinden bir ya
da daha fazlasının değişimini ya da ilave testlerin yapılmasını
gerektirecek şekilde, ürünün piyasada bulunması için öncesinde sağlanması
gereken veya piyasada bulunmaya devam etmesi için sağlanması gereken
koşullar konulmasını,
k) Piyasaya erişimin engellenmesi: Ürünlerin
piyasada bulundurulması ya da bulundurulmaya devam edilmesinin
yasaklanmasını veya bu ürünlerin piyasadan çekilmesini veya geri
çağrılmasını,
l) Teknik kural: Türkiye-Avrupa Birliği Gümrük
Birliği kapsamında Avrupa Birliğinde ortak bir düzenlemeye tabi olmayan
veya bazı özellikleri ortak düzenlemelerin kapsamı dışında kalan ürünlere
ilişkin olarak, bir ürünün ya da ürün grubunun piyasada bulundurulmasını
yasaklayan veya piyasada bulundurulabilmesi için fiili ya da hukuken
uyulması zorunlu olan teknik veya idari kuralı,
m) Uygunluk değerlendirme kuruluşu: Kalibrasyon,
test, belgelendirme ve muayene dâhil olmak üzere, uygunluk değerlendirme
faaliyeti gerçekleştiren kuruluşu,
n) Yetkili kuruluş: Ürünlere ilişkin ulusal teknik
kuralları hazırlayan, yürüten veya ürünleri denetleyen kamu kuruluşunu,
o) Yetkili temsilci: Ürünün piyasada
bulundurulmasını imalatçı adına yerine getirmek üzere imalatçı tarafından
yazılı şekilde görevlendirilen Türkiye’de yerleşik gerçek veya tüzel
kişiyi,
ifade eder.
Ürünlerin
serbest dolaşımı ve teknik kurallar
MADDE 5 – (1) Türkiye-Avrupa Birliği Ortaklık Konseyinin
1/95 sayılı Kararı kapsamında olmak kaydıyla, Türkiye’de veya Avrupa
Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak piyasada bulundurulan ürünlerin
serbest dolaşımı esastır. Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak
piyasada bulundurulan ürünlerin, piyasada bulundurulmasına ilişkin önlemler
yetkili kuruluşlar tarafından ancak meşru bir kamu yararı gerekçesiyle
ulusal teknik kurala dayanılarak alınır.
(2) Teknik kurallar aşağıdakilerden en az birini
belirler:
a) Bir ürünün ya da ürün grubunun satışa sunulacağı
ticari ismi, teknik terimleri, sembolleri, test edilmesi ve test
yöntemleri, paketlenmesi, işaretlenmesi veya etiketlenmesi ile uygunluk
değerlendirme işlemlerine ilişkin koşullar dahil olmak üzere ürünün veya
ürün grubunun kalite, performans, güvenlik veya boyutları gibi taşıması
gereken özellikleri.
b) Tüketicinin veya çevrenin korunması amacıyla
ürün veya ürün grubunun tabi tutulduğu ve piyasada bulundurulan ürün veya
ürün grubunun bileşimi, doğası veya piyasada bulundurulmasını önemli ölçüde
etkileyebilecek kullanım, geri dönüşüm, tekrar kullanım veya atık olarak
yönetilmesi gibi ürünün yaşam döngüsünü etkileyen diğer tüm koşulları.
(3) İkinci fıkranın (b) bendi, insanlar ve
hayvanlar tarafından tüketilmesi amaçlanan ürünlerin üretim yöntemleri ve
süreçleri ile bahse konu ürünlerin özelliklerini etkilemesi durumunda diğer
ürünlerin üretim yöntemleri ve süreçlerini de kapsar.
(4) Ön izin işlemleri bu Yönetmelik kapsamında bir
ulusal teknik kural değildir. Ancak ulusal bir teknik kurala dayanan ön
iznin reddedilmesine ilişkin karar, 2 nci maddenin ikinci fıkrasında
sayılan diğer nitelikleri taşıması halinde bu Yönetmeliğin kapsamındaki bir
idari karar olarak değerlendirilir.
İKİNCİ BÖLÜM
Münferit Vakalarda Karşılıklı Tanıma İlkesinin
Uygulanmasına İlişkin Usuller
Karşılıklı
tanıma beyanı
MADDE 6 –
(1) Avrupa Birliği üyesi bir
ülkenin piyasasında bulundurulan veya bulundurulması hedeflenen bir ürünün
veya ürün grubunun Türkiye’de yerleşik imalatçısı, bu ürünün veya ürün
grubunun Türkiye veya bir başka Avrupa Birliği üyesi ülkenin piyasasında
yasal olarak bulundurulduğunu gösteren gönüllü bir karşılıklı tanıma beyanı
düzenleyebilir.
(2) İmalatçı kendisi adına karşılıklı tanıma beyanı
düzenlemesi için yetkili temsilcisini görevlendirebilir.
(3) Karşılıklı tanıma beyanı Ek-1’in birinci ve
ikinci bölümlerinde belirtilen şekilde düzenlenir ve bu bölümlerde
belirtilen tüm bilgileri içerir.
(4) İmalatçı ve bu hususta bir görevlendirmesi
olması halinde yetkili temsilcisi, karşılıklı tanıma beyanında sadece
Ek-1’in birinci bölümünde belirtilen bilgileri doldurabilir. Bu durumda
Ek-1’in ikinci bölümünde belirtilen bilgiler ithalatçı ya da dağıtıcı
tarafından doldurulur.
(5) 7 nci maddenin dördüncü fıkrasının (a) bendinde
belirtilen delilleri sunabilmesi kaydıyla, karşılıklı tanıma beyanının
tamamı ithalatçı veya dağıtıcı tarafından da doldurulabilir.
(6) Karşılıklı tanıma beyanı AB resmi dillerinden
birinde hazırlanır. Ürünün piyasada bulundurulacağı Avrupa Birliği üyesi
ülkenin yetkili kuruluşunun talep etmesi halinde, iktisadi işletmeci
beyanın tercümesini yetkili kuruluşun kabul edeceği bir dilde sunar.
(7) Karşılıklı tanıma beyanının tamamında ya da bir
kısmında imzası olan iktisadi işletmeciler tercüme ettikleri bilgilerin
doğruluğu da dahil olmak üzere, sundukları bilginin içeriğinden ve
doğruluğundan yasal olarak sorumludur.
(8) İktisadi işletmeci, karşılıklı tanıma beyanında
sunduğu bilgilerin güncel olmasını sağlar; bilgilerde değişiklik olması
halinde, bu değişiklikleri beyana yansıtarak beyanı yeniden düzenler.
(9) Karşılıklı tanıma beyanı, AB üyesi ülkenin
yetkili kuruluşunca yapılabilecek bir değerlendirmede kullanılmak amacıyla,
o ülkenin gereklerine göre yetkili kuruluşa kağıt ortamında veya elektronik
ortamda sağlanabilir ya da internet üzerinden yayımlanabilir.
(10) İktisadi işletmecilerin karşılıklı tanıma
beyanını internet üzerinden yayımladıkları durumlarda;
a) Karşılıklı tanıma beyanına konu olan ürün grubu
veya serisi kolaylıkla tanımlanabilir olmalıdır.
b) Kullanılan teknik araçlar karşılıklı tanıma
beyanını kolay bir şekilde bulmayı sağlamalı, beyanın mevcut olmasını ve
beyana erişim sağlanabilmesini teminen takip edilebilir olmalıdır.
(11) Karşılıklı tanıma beyanının sunulduğu ürünün
aynı zamanda AB uygunluk beyanına tabi bir ürün olması durumunda,
karşılıklı tanıma beyanı AB uygunluk beyanına eklenebilir.
(12) Türkiye piyasasında bulundurulan veya
bulundurulması hedeflenen bir ürünün veya ürün grubunun AB üyesi ülkede
yerleşik imalatçısı, bu ürünün veya ürün grubunun bir Avrupa Birliği üyesi
ülkenin piyasasında yasal olarak piyasada bulundurulduğunu gösteren gönüllü
bir karşılıklı tanıma beyanı düzenleyebilir. Bu durumda, yetkili kuruluşun
talep etmesi halinde karşılıklı tanıma beyanının Türkçe tercümesi sunulur.
Bu maddenin ikinci, üçüncü, dördüncü, beşinci, yedinci, sekizinci,
dokuzuncu, onuncu ve on birinci fıkralarında yer alan hususlar AB üyesi ülkelerde
yerleşik iktisadi işletmeciler için de geçerlidir.
Ürünlere
ilişkin değerlendirme
MADDE 7 – (1) Bir yetkili kuruluş bu Yönetmelik kapsamında
bir ürün ya da ürün grubunun AB üyesi bir ülkede yasal olarak piyasada
bulundurulup bulundurulmadığını ve eğer yasal olarak piyasada bulundurulmuş
ise Türkiye’de uygulanan bir ulusal teknik kuralla korunan meşru kamu
yararını yeterli ölçüde koruyup korumadığını, ilgili ürünün özelliklerini
de dikkate alarak değerlendirmek istediğinde, ilgili iktisadi işletmeci ile
ivedilikle irtibata geçer.
(2) İlgili yetkili kuruluş, değerlendirmeye tabi
tutulan ürünler ve bu ürünlere uygulanabilecek ulusal teknik kurallar veya
ön izin süreci hakkında iktisadi işletmeciye bilgi verir. Yetkili kuruluş
ayrıca iktisadi işletmecinin 6 ncı madde kapsamında sunabileceği karşılıklı
tanıma beyanı hakkında iktisadi işletmeciyi bilgilendirir.
(3) Yetkili kuruluşça birinci fıkra kapsamında
değerlendirme yapılırken, iktisadi işletmecinin ürünü piyasada
bulundurmasına izin verilir ve iktisadi işletmeciye ürünün piyasaya
erişimini kısıtlayan ya da engelleyen bir idari karar iletilmedikçe
iktisadi işletmeci ürünlerini piyasada bulundurmaya devam eder. Bu hüküm
değerlendirmenin, bir ön izin süreci kapsamında gerçekleştirildiği veya 8
inci madde kapsamında yetkili kuruluş tarafından, değerlendirmeye tabi
ürünün piyasada bulunmasının geçici olarak askıya alındığı durumlarda uygulanmaz.
(4) 6 ncı madde kapsamında karşılıklı tanıma
beyanının sunulduğu durumlarda, birinci fıkrada belirtilen değerlendirmede
aşağıdaki hususlar dikkate alınır:
a) Karşılıklı tanıma beyanı ile yetkili kuruluşun
talep etmesi halinde beyanda yer alan bilgilerin doğruluğunu teyit eden
belgeler, yetkili kuruluş tarafından ürünün AB üyesi bir ülkede yasal
olarak piyasada bulundurulduğunu göstermek için yeterli kabul edilir.
b) Yetkili kuruluş, iktisadi işletmecilerden ürünün
AB üyesi bir üye ülkede yasal olarak piyasada bulundurulduğunu gösteren
ilave bir bilgi ya da belge talep etmez.
(5) Yetkili kuruluşa 6 ncı madde kapsamında bir
karşılıklı tanıma beyanı sunulmazsa birinci fıkra kapsamında yapılan
değerlendirmede yetkili kuruluş, iktisadi işletmecilerden aşağıdaki
hususlarda gerekli gördükleri bilgi ve belgeleri talep edebilir:
a) İlgili ürünün veya ürün grubunun özelliklerine
ilişkin bilgi ve belgeler.
b) Ürünün Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal
olarak piyasada bulundurulduğuna dair bilgi ve belgeler.
(6) Yetkili kuruluşun talebini müteakip, ilgili
iktisadi işletmeciye, dördüncü fıkranın (a) bendinde veya beşinci fıkrada
belirtilen bilgi ve belgeleri sunması veya itiraz ya da görüşlerini
iletmesi için en az on beş işgünü süre verilir.
(7) Yetkili kuruluş, iktisadi işletmecinin sunduğu
bilgileri teyit etmek amacıyla iktisadi işletmecinin, ürünün yasal olarak
piyasada bulundurulduğunu beyan ettiği Avrupa Birliği üyesi ülkenin yetkili
kuruluşu veya Ürün İrtibat Noktası ile temasa geçebilir.
(8) Birinci fıkra kapsamında bir değerlendirme
gerçekleştirirken, yetkili kuruluşlar uygunluk değerlendirme kuruluşları
tarafından hazırlanan ve değerlendirme kapsamında iktisadi işletmeciler
tarafından sunulan test raporları ve belgelerin içeriklerini dikkate alır. Yetkili kuruluşlar, 16/12/2011 tarihli ve 2011/2621 sayılı
Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Uygunluk Değerlendirme
Kuruluşları ve Onaylanmış Kuruluşlar Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinin
yedinci fıkrası çerçevesinde ve uygun bir faaliyet alanı için akredite
olmuş, Türkiye’de veya karşılıklılık ilkesi saklı kalmak kaydıyla, Avrupa
Birliği üyesi bir ülkede yerleşik bir uygunluk değerlendirme kuruluşunca
verilmiş belgeleri ve test raporlarını, kuruluşun yeterliğine ilişkin
gerekçelerle reddedemez.
(9) Birinci fıkra kapsamında yapılan değerlendirme
neticesinde, yetkili kuruluş değerlendirdiği ürüne ilişkin bir idari karar
aldığında, bu kararı birinci fıkrada belirtilen iktisadi işletmeciye
ivedilikle bildirir. Yetkili kuruluş aldığı idari kararı Bakanlık aracılığıyla
Avrupa Komisyonuna ve Avrupa Birliği üyesi ülkelere yirmi iş günü
içerisinde bildirir.
(10) Dokuzuncu fıkrada belirtilen idari kararda,
kararın gerekçeleri yeterince detaylı olarak ve bu Yönetmeliğin hükümleri
ile karşılıklı tanıma prensibine uygunluğunun değerlendirilmesine imkan
verecek şekilde ortaya konur.
(11) Dokuzuncu fıkra kapsamında alınan idari
kararlar aşağıdaki hususları içerir:
a) İdari kararın dayandığı ulusal teknik kural.
b) İdari kararın dayandığı ulusal teknik kuralın uygulanmasını
gerektiren meşru kamu yararı gerekçeleri.
c) Yetkili kuruluşun ulusal teknik kuralın
yürürlüğe girdiği tarihten itibaren gerçekleşen değişiklikler dâhil olmak
üzere, göz önünde bulundurduğu teknik veya bilimsel deliller.
ç) Varsa, birinci fıkra kapsamında yapılan
değerlendirmeye ilişkin iktisadi işletmeci tarafından öne sürülen iddiaların
özeti.
d) İdari kararın istenilen amaca ulaşmak için uygun
olduğunu ve idari kararın o amaca ulaşmak için yeterli olanın ötesine
geçmediğini gösteren deliller.
(12) Dokuzuncu fıkrada belirtilen idari kararda
mevzuat çerçevesinde mümkün olan çözüm ve itiraz yolları ile süreleri
belirtilir. Kararlara karşı Türk mahkemelerinde dava açma hakkı saklıdır.
(13) Dokuzuncu fıkrada belirtilen idari karar,
anılan fıkra kapsamında iktisadi işletmeciye bildirilmeden uygulanamaz.
Ürünün
piyasada bulundurulmasının geçici olarak askıya alınması
MADDE 8 –
(1) Yetkili kuruluş 7 nci madde
kapsamında yaptığı değerlendirme devam ederken, ürünün piyasada
bulundurulmasını ancak aşağıdaki hallerde askıya alabilir:
a) Ürün normal ve öngörülebilir makul kullanım
koşullarında insan sağlığı veya güvenliği ya da çevre açısından etkileri
kısa vadede ortaya çıkmayanlar da dahil olmak üzere, yetkili kuruluşun acil
müdahalesini gerektiren ciddi risk taşıyorsa.
b) Ürünün veya ürün grubunun piyasada
bulundurulması genel ahlak ve kamu güvenliği gerekçesiyle genel olarak
yasaklanmışsa.
(2) Yetkili kuruluş askıya alma kararını iktisadi
işletmeye doğrudan, Avrupa Komisyonuna ise Bakanlık aracılığıyla derhal
bildirir. Birinci fıkranın (a) bendinde belirtilen hallerde, bildirime
ayrıca vakanın anılan bendin kapsamına girme nedenini gösteren detaylı
teknik veya bilimsel gerekçe de eklenir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Çeşitli ve Son Hükümler
Özel
hükümler
MADDE 9 –
(1) 7 nci madde kapsamında ürüne
ilişkin bir değerlendirme yapılması ya da 8 inci madde kapsamında ürünün
piyasada bulundurulmasının geçici olarak askıya alınması Genel Ürün
Güvenliği Yönetmeliği kapsamında alınan önlemlerin uygulanmasına engel
teşkil etmez.
(2) Bu Yönetmelik, 3/4/2002 tarihli ve 24715 sayılı
Resmî Gazete’de yayımlanan Teknik Mevzuatın ve Standartların Türkiye ile
Avrupa Birliği Arasında Bildirimine Dair Yönetmelik kapsamında taslak
mevzuatın yayımlanmadan önce Avrupa Komisyonuna bildirilmesi yükümlülüğünü
ortadan kaldırmaz.
Ulusal
Ürün İrtibat Noktası
MADDE 10
– (1) Bu Yönetmelik hükümleri
çerçevesinde Ulusal Ürün İrtibat Noktası Bakanlıktır.
(2) Bakanlık, internet sayfası aracılığıyla
aşağıdaki bilgileri sunar:
a) Karşılıklı tanıma prensibi ve 7 nci maddede
belirtilen değerlendirme yöntemi dahil olmak üzere bu Yönetmeliğin
uygulanmasına ilişkin bilgileri.
b) Ulusal teknik kuralların uygulanmasının
denetiminden sorumlu birimlerin açık isimleri dahil olmak üzere yetkili
kuruluşların iletişim bilgileri.
c) Yetkili kuruluş ile iktisadi işletmeci arasında
bir anlaşmazlık ortaya çıkması halinde kullanılabilecek çözüm ve itiraz
yolları.
(3) İkinci fıkrada yer alan bilgilerin yanı sıra,
Bakanlık bir iktisadi işletmecinin veya Avrupa Birliği üyesi bir ülkenin
yetkili kuruluşunun talebi üzerine belirli bir ürün veya ürün grubuna
uygulanan ulusal teknik kuralların ve yürütülen idari süreçlerin elektronik
örnekleri, bu kurallara internet üzerinden erişim sağlama yolları ya da o
ürün veya ürün grubunun ön izin sürecine tabi olup olmadığı gibi bilgileri
sağlar.
(4) Bakanlık, üçüncü fıkrada belirtilen talebin
kendisine ulaştığı tarihten itibaren on beş işgünü içinde başvuru sahibine
cevap verir.
(5) Yetkili kuruluşlar Bakanlığın talebi üzerine
üçüncü fıkrada belirtilen bilgileri on işgünü içinde Bakanlığa iletirler.
(6) Bakanlık üçüncü fıkrada belirtilen bilgileri
ücretsiz sağlar.
Avrupa
Komisyonu ve Avrupa Birliği üyesi ülkeler ile işbirliği
MADDE 11
– (1) Bakanlık karşılıklı tanıma prensibinin
uygulanması hususunda Avrupa Komisyonu ve Avrupa Birliği üyesi ülkelerin
ulusal ürün irtibat noktaları ile karşılıklılık esası gözetilmek kaydıyla
işbirliği yapar.
(2) Bakanlık Avrupa Komisyonu tarafından aşağıdaki
hususlarda düzenlenen faaliyetlere katılım sağlar:
a) Karşılıklı tanıma prensibinin uygulanması
hususunda bilgi alışverişi ve iyi uygulamaların paylaşımı.
b) Ürün irtibat noktalarının işleyişinin
desteklenmesi ve sınır ötesi işbirliğinin artırılması.
c) Avrupa Birliği üyesi ülkeler ile personel
değişimlerinin ve yetkili kuruluşlar ve işletmeler için ortak eğitim ve
farkındalık yaratma programları.
(3) Bir iktisadi işletmecinin ürününü Türkiye’de
yasal olarak piyasada bulundurduğunu belirtmesi ve Avrupa Birliği üyesi bir
ülkenin yetkili kuruluşunun bilgi talep etmesi durumunda; Bakanlık,
iktisadi işletmeci tarafından sunulan verilerin ve bilgilerin doğrulanması
ile ilişkili olabilecek bilgileri talep eden yetkili kuruluşa on beş işgünü
içinde sağlar.
Karşılıklı
tanıma hükmü
MADDE 12
– (1) Yetkili kuruluşlar
hazırladıkları ulusal teknik düzenlemelere, uygulanabilir ve gerekli olan
her durumda “Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak piyasada
bulundurulan ürünlerin bu (düzenleyici işlemin ismi yazılacak) hükümleri
çerçevesinde belirtilen kurallara uygun olduğu varsayılır. Bu kuralların
uygulanması Düzenlenmemiş Alanda Karşılıklı Tanıma Yönetmeliği hükümlerine
tabidir.” şeklinde bir karşılıklı tanıma hükmünü koyar.
Avrupa
Birliği mevzuatına uyum
MADDE 13
– (1) Bu Yönetmelik (AT) 764/2008 sayılı Tüzüğü yürürlükten
kaldıran, Başka Bir Üye Devlet’te Yasal Olarak Piyasaya Arz Edilen
Ürünlerin Karşılıklı Tanınması Hakkında 19 Mart 2019 tarihli ve (AB)
2019/515 sayılı Avrupa Parlamentosu ve Konseyi Tüzüğü dikkate alınarak
Avrupa Birliği mevzuatına uyum çerçevesinde hazırlanmıştır.
Yürürlük
MADDE 14
– (1) Bu Yönetmelik yayımı
tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 15
– (1) Bu Yönetmelik hükümlerini
Ticaret Bakanı yürütür.
Eki için tıklayınız
|